Over duurzame landbouw is het laatste woord nog niet geschreven. Die variant van onze voedselproductie is weinig ingeburgerd en de biolandbouw die wij in Vlaanderen kennen, is misschien toch niet de meest ideale vorm. Nee, dan is de permacultuur van Ferme du Hellouin heel andere koek.

De Tuin der ziekten achter het prachtige Erasmushuis in Anderlecht is een eerbetoon aan Erasmus en een authentiek botanisch portret van deze bekende humanist.

Bij mooi weer is de kans groot dat je Marc Vangaver op een bank aantreft naast de vijvers in het park van Tervuren. Uren kan hij daar deuntje na deuntje op zijn mondharmonica spelen.

De rijkdom aan planten en dieren in de bermen van de grote Ring rond Brussel blijkt onverwacht groot. Met de geplande uitbreidingswerken aan de Ring loopt deze rijkdom gevaar.

De laatste tijd zijn bijen hot news als het gaat over de toestand van onze natuur. Ze krijgen de belangrijke rol van bio-indicator toebedeeld, en in die hoedanigheid kleuren ze menig nieuwsbericht.

In de prachtige westrand van Brussel wordt bij het sluimeren van de herfst volop geoogst. Geen graan, tarwe of maïs, maar iets waarop ze in het Pajottenland bijzonder fier zijn: hop.

Het Speelbos in Nossegem. Een stukje natuur aan de rand van de luchthaven. Naast het fluiten van de meesjes hoor je er het geluid van vliegtuigen. Het is de plek waar Jean-Marie Hernalsteen graag naartoe trekt.

Misschien wordt 2017 een memorabel jaar in de geschiedenis van de Belgische mensheid? Het is namelijk het eerste jaar ooit dat soja als mogelijk nieuw landbouwgewas is geïntroduceerd in ons land.

In de loop van de 17e eeuw brachten de Spaanse Conquistadores kleurige, eetbare bloemen mee huiswaarts van hun expedities in Peru. Vandaag vind je tegen het einde van de zomer een fijne selectie van deze gele, oranje en rode Oost-Indische kers bij Bel Akker, de moestuin van Bel Mundo in Molenbeek.

Het park van Tervuren. Voor Gwenn Coorevits is het een plek vol kostbare herinneringen, maar evenzeer een locatie waar je oog in oog staat met de geschiedenis.

In het nijvere Vlaanderen zijn de landschappen de voorbije decennia sterk veranderd. Bouw en andere landschapsbepalende activiteiten hebben er een zootje van gemaakt, waarvoor we intussen wereldberoemd zijn, maar hier en daar, op een heuvel of in een dal, vind je nog een sterretje.

Zeg ‘Vilvoorde’, voeg er ‘wilde natuur’ aan toe, en je zal zien dat elk weldenkend mens in een kramp schiet. Het zijn twee thema’s die niet met elkaar in verband worden gebracht. Maar ook hier draait de natuur ons soms een loer.

In een glazen paleis in Laken, onder indrukwekkende koepels, in monumentale paviljoenen en lange gaanderijen, ademt de tropische lucht geschiedenis. De Koninklijke Serres zijn meer dan een exotische plantentuin.

De jongste jaren verdiep ik mij in de aanleg van ecologische bedrijfsterreinen en privétuinen. De mensen met wie ik in contact kom, zijn een prima klankbord om te weten wat er zoal leeft.

‘Hier bracht ik de mooiste dagen van mijn jeugd door’, zegt Steven Schoonejans. Hij kijkt tevreden naar het witte gebouw waarop in grote letters Chiroheem staat. Zijn blik vertelt je dat deze plek, vlakbij de Sint-Pancratiuskerk in Kraainem, allerlei warme herinneringen oproept.

Beide wereldoorlogen hebben lelijk huis gehouden, ook in de Rand. Hier en daar zien we er nog de sporen van. Maar toen enkele jaren geleden bekend raakte dat er in Wolvertem een zogenaamd Mütterheim heeft bestaan, vielen vele monden open.

Pfff, het is altijd wat’, hoor je mensen zeggen die aan het bouwen zijn. Dikwijls willen ze een tweede huis bouwen omdat ze geleerd hebben uit de fouten van hun eerste constructie. Ja, bouwen is geen sinecure. Misschien denk je er niet aan, maar ook vogels hebben op dat vlak te kampen met problemen.

23 jaar geleden plantte Freddy Sparenberg de eerste vierkante meters van Ecoflora vol met wilde bloemen- en groentensoorten. Sindsdien vindt iedereen, die het ecologisch tuinieren hoog in het vaandel draagt, zijn weg naar deze ecologische kwekerij en tuinwinkel in Halle.

Geduld is een mooie deugd. Precies twintig jaar geleden lanceerden de Leeuwse Natuurvrienden een schuchter plan om de vuile en rechtgetrokken Zuunbeek opnieuw te laten meanderen en om te bouwen tot een levende waterloop.

De jongste maanden is er nogal wat commotie ontstaan in het bronsgroene Meise. Er zitten daar ingrijpende infrastructuurwerken aan te komen en dat zint vele burgers niet.

Daar is de lente! Aan bomen en struiken barsten knoppen open en ontluiken prachtige bloesems. Slechts weinigen onder ons staan er bij stil dat sommige bloesems ook eetbaar zijn. Meer zelfs, een aantal bloesems, die zo fleurig de lente inluiden, smaken bijzonder lekker.

Bomen spreken mensen aan. Ze staan symbool voor een van de mooiste natuurelementen. Als er ergens bomen worden gekapt, gaan omwonenden wel eens in het verweer. Aan ‘hun’ bomen wordt niet geraakt. Prima. Maar bomen oordeelkundig snoeien of ze wat bijknippen, is weer wat anders blijkbaar.

Een volkscafé waar iedereen iedereen kent. Waar je met elkaar in alle vriendschap een pint kan drinken en over allerlei onderwerpen stevig in discussie kan gaan.

De Rand telt nog heel wat merkwaardige plekjes. Plaatsen die om ecologische, biologische, culturele of historische redenen bijzonder zijn. Soms is hun verhaal goed gekend, soms veel minder. Ik was dan ook heel benieuwd naar de open kouter die plaatselijk Meiveld genoemd wordt.

Tijdens mijn rondleidingen valt het me telkens weer op: het enorme verschil in basisinteresse. Ze hangt af van de leeftijd van mijn publiek.