We zaten met zes aan een tafeltje van de Orangerie in het Domein Drie Fonteinen in Vilvoorde. Het was een warme zomeravond en het terras zat afgeladen vol. De sfeer zat goed, iedereen was goedgezind, de drank vloeide rijkelijk en het lekkere eten kwam in golven aangespoeld via ijverige kelners.

De kans dat je het je realiseert is klein, maar tussen de afritten Nossegem en Tervuren/Bertem ten zuiden van de E40 van Brussel naar Leuven ligt een boeiend landschap.

'Ik ben voor seedfreedom oftewel zaadvrijheid. Kiemkracht is van iedereen: laten we haar delen en ruilen. Dat kan tegenwoordig zelfs in sommige bibliotheken. Daar kan je gratis zaden ontlenen en pitten die je te veel hebt schenken'.

De laatste echte wintermaand komt er aan. De natuur weet dat. Botten staan op springen en insecten zitten in de laatste rechte lijn van hun ontwikkeling voor ze de wijde wereld intrekken. Eén van de eerste insectensoorten die we binnenkort te zien krijgen, is de blinde bij.

Vind een nieuw doel in je leven: boor gaatjes! Het tanende bijen- en wespenbestand zal er wel bij varen.

In opstap gaat Herman Dierickx elke maand op zoek naar de mooie plekjes in de Rand. Hij beschrijft de natuur, geeft wat historische informatie en… drinkt af en toe een glas geuze. De OpStap over Kobbegem en omstreken lees je in RandKrant van december 2014 op pg. 24-25.

Vogelspotters of vogeltellers, een vreemde hobby? Toch niet, een kleine twintig mensen in de Rand houden regelmatig alle bewegingen van vogels op hun trektocht naar andere windstreken in de gaten en zien op die manier van dichtbij het milieu veranderen.

Weet je wat mijn drijfveer is om in de natuur geïnteresseerd te blijven? Omdat die zo razend mooi in elkaar steekt. Simpel. Telkens als ik een plant, dier of een ander organisme ontdek en mij erin verdiep, val ik zowat achterover. Zo’n bijzondere levens, dat je het nauwelijks voor mogelijk houdt.

Het moet zowat in het jaar des Heren 1968 geweest zijn, toen het landbouwgebied rond mijn ouderlijk huis nog omgeven was met grote boomgaarden en houtkanten...

De verrassing was groot. Het ging om één van de zeldzaamste vlinders in Vlaanderen en ver daarbuiten...

Klimaatverandering is geen rechtlijnig proces, zoveel is inmiddels duidelijk. Vorig jaar bibberden we rond deze tijd nog uit onze winterjassen, nu hebben we al bijna tropische temperaturen gehad. Door de temperaturen van vorig en dit jaar samen te tellen kom je nochtans perfect op het gemiddelde uit

Eigenaardig hoe een dubbeltje rollen kan, want nu ga ik nog zelden buiten zonder mijn camera. Het heeft mijn kijk op soorten en landschappen veranderd. Meer dan ooit zijn esthetiek, kleuren en vormen belangrijk, al blijft de natuur zelf natuurlijk altijd voorop staan.

Ze zijn aangekomen, vandaag 22 maart, de twee Schotse Hooglanders in Groenendaal. Wie ze samen met ons wil ontdekken, kan zich inschrijven voor de tweede RandKrant-wandeling in samenwerking met het Agentschap voor Natuur en Bos.

Het moet precies veertig jaar geleden zijn dat mijn vader, een klassiek tuinbouwer, op mijn aandringen, begon te experimenteren met biologische landbouw avant la lettre.

Tijdens de voorbereiding van een van mijn natuurartikels voor Randkrant in de buurt van Sint-Genesius-Rode zag ik een dame op rijpere leeftijd met de neus in de grasberm snuffelen op zoek naar... tja, naar wat? Mijn nieuwsgierigheid was gewekt en we raakten in gesprek.

Voor de nostalgici onder ons grijp ik terug naar het eind van de jaren zestig, ik weet niet meer precies welk jaar, toen de sneeuw tussen kerst en nieuw met bakken uit de hemel viel. Dat waren nog eens tijden!

Ze zijn het hele jaar niet te zien, maar tussen eind oktober en een eind in december zitten ze daar hele dagen te niksen, allemaal op hooguit een paar meter van elkaar, nabij de geparkeerde vrachtwagens, heel dicht bij de rand van het kanaal...

De jongste jaren is mijn methode om de natuur te bekijken en te onderzoeken veranderd. Vele jaren lang was ik tevreden met wat zich aandiende op mijn talloze wandelingen. Dikwijls pakte dat goed uit, dus je hoort mij zeker niet klagen...

Het gebeurde in het jaar onzen heren 1987, in november om precies te zijn. Ik was in Grimbergen al verschillende keren door het gebied achter de Wolvertemsesteenweg getrokken.…

Het was bijna drie uur genieten. Bomen van 150 jaar en ouder, een arboretum, visvijvers van de vroegere priorij van Groenendaal, een paarden B&B, een slechtvalk, een drinkpoel, een zone waarop in de toekomst koeien zullen grazen, een oude paardenrenbaan, kelders voor vleermuizen...

Het gebeurde in de Vlaamse Ardennen in de maand oktober, toen ik met vrienden een zoveelste natuurwandeling maakte. We hadden de laatste zomerbloeiers gezien, waren getuige geweest van een kamikaze jachtpartij van een sperwer, en zouden naar huis keren. Maar dat was zonder de kramsvogels gerekend...

Landslakken kent ongeveer iedereen. Zeker tuinliefhebbers kunnen er over meespreken. Meestal zijn we ze liever kwijt dan rijk. Onlangs deed iemand een verhaal over slakken die hij in…

Tijdens mijn voordrachten krijg ik heel wat praktische vragen. Eén van de meest gestelde is hoe je het verschil ziet tussen enkelvoudige en dubbele bloemen? De aanleiding is altijd dezelfde. Insecten zoals bijen en vlinders vinden nectar en stuifmeel op enkelvoudige bloemen, niet op dubbele.

Vanaf half maart beginnen de handen van vele tuinliefhebbers te jeuken om er in te vliegen. Meteen het moment om even stil te staan bij de vraag hoe je je tuin zo biodivers mogelijk inricht.

Tijdens een natuurwandeling die ik onlangs begeleidde, ontspon zich een levendige discussie over waarom er planten zijn die prikken. Het zijn de doornen die aan de takken zitten die prikken, zei de ene. Welnee, het zijn de stekels van de plant die prikken, zei de ander.