Wanneer je via de Zuunvallei van het landelijke Bogaarden in het Pajottenland naar het stedelijke Drogenbos stapt, ga je van het platteland naar de stad. Het gaat over een afstand van een goede 10 km en de landschapsschok is enorm.

Daar sta je dan in het veld. Midden december. Bewust op verkenning tijdens zogenaamd slecht weer, maar daar moet je niets van geloven. Er bestaat namelijk geen slecht weer, dat laat deze dag duidelijk zien.

De reacties op de VN-conferentie over biodiversiteit in Montreal van december vorig jaar waren overwegend positief omdat er een beetje onverwacht een ambitieus akkoord uit de bus kwam. Met veel goede intenties.

Voor het eerst werd een natuurdocumentaire integraal in ons land gedraaid. Het resultaat is niet minder verbluffend dan de zoveelste docu over wildlife in een ver land.

Het zevende en mogelijk meest contrastrijke deel van de Groene Wandeling loopt door natuurgebieden, volgt het kanaal en de Zenne, en doorkruist een industriezone. Je ontdekt een opmerkelijke afwisseling van landschappen.

Na de fijne kennismaking met het domein Tournay-Solvay vorige keer volgen we de Groene Wandeling verder richting het echte Zoniënwoud.

Misschien denk je bij het vertrek van dit traject aan de Woluwelaan dat het een versteende wandeling wordt langs drukke banen en eindeloze kettingen van gebouwen? Niets is minder waar, want de Woluwevallei is een voorbeeld van hoe een stedelijke waterloop veel rust en natuur kan herbergen.

Deze keer gaan we op verkenning naar het meest verstedelijkte traject van de Groene Wandeling. Al vanaf het twee hectare grote Doolegtpark merk je dat hier zelfs de groene plekken niet zo veel soeps zijn, maar als je het wil zien, valt er natuurlijk altijd wat te beleven.

Vanaf de Koloniale Tuin brengt de Sobieskilaan je feilloos naar de Wildejasmijnenlaan, waar de bordjes van de Groene Wandeling je met gemak door het Park van Laken loodsen en zo naar de Dikkelindenlaan brengen.

Onze vorige verkenning van de Groene Wandeling eindigde aan het kerkhof van Sint-Agatha-Berchem. Vanaf daar volgen we verder in de richting van de Kerselaarstraat en de Kerseboomstraat. Deze keer scheren we rakelings langs de gewestgrens.

De komende 7 edities gaan we met RandKrant op verkenning naar de Groene Wandeling. Dat is een wandel- en fietstraject dat het Brussels Gewest volledig omspant over een afstand van zestig kilometer, in zeven stukken onderverdeeld. Bij Brusselaars is het een begrip, in Vlaanderen is het minder bekend.

Als je, zoals ik, zo goed als vlak naast deze mastodont woont, kijk je anders aan tegen het energiedossier waar Vlaanderen en België nu al jaren mee worstelen. Een nieuwe vergunning voor een uitbreiding betekent een paar bijkomende koeltorens, als we de plannen mogen geloven.

Afgelopen jaar kon je de grootste zweefvlieg van de Lage Landen meer zien dan ooit. De stadsreus, zoals het beestje heet, is een bijzondere soort. Dat geldt in eerste instantie voor zijn uiterlijk.

Als er één positieve kant is aan de hele corona-ellende is het dat we veel meer zijn gaan wandelen… en opeens beseffen dat onze eigen achtertuin onvermoed mooi is, met stukjes groen die we nu pas ontdekken.

Sinds enkele decennia stellen we vast dat heel wat planten en dieren uit het zuiden naar hier migreren. Wetenschappers zijn het er over eens dat het te maken heeft met de gestage klimaatopwarming die zich steeds sneller manifesteert.

Tijdens mijn recente uitstappen naar Wallonië, onder meer voor mijn ‘verkenning’ in de streek rond Waver, viel het mij op hoe vriendelijk de mensen daar zijn. Of ik nu met mijn fiets passeerde of door de stad flaneerde, bijna iedereen knikte vriendelijk goedendag.

Vlaanderen telt ongeveer 240.000 ha grasland. Daarvan zou volgens het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek slechts een 4% ecologisch min of meer in orde zijn, zeggen en schrijven hooguit 1.000 ha.

Als je in de buurt van het FeliXart Museum in Drogenbos bent, neem dan een kijkje in het museum en in het kleine maar fijne natuurgebied ernaast. Je zult versteld staan.

Ieder in zijn eigen stek brachten we het er de laatste tijd tamelijk goed vanaf. Een meerderheid der Belgen was behoorlijk gedisciplineerd, volgde de lockdown-maatregelen nauwgezet op en hield zich bezig met werk en addergebroed.

Enige tijd geleden schreef journaliste Ine Renson van De Standaard een artikel over de doelstelling van de Vlaamse Regering om tegen 2050 een vijfde van de actueel bebouwde landoppervlakte in…

De jongste tijd ontvingen we bizarre signalen waar we ons zorgen over moeten maken.

Kroatië stond al lang op mijn verlanglijstje. Twee maand geleden is het er eindelijk van gekomen. Dat heb ik mij zeker niet beklaagd!

Onlangs was ik in Oostenrijk om te kijken hoe de natuur het er afbrengt in de ruime regio van de Grosglöckner, de hoogste berg van het land. Net als vorig jaar zat ik gelogeerd in een bergachtig gebied op zowat 800 meter hoogte.

Traditiegetrouw slachten we elk jaar achter de rug van de Goede Sint onverdoofd een boom, die dan postuum promoveert tot een gezellige kerstboom. Meer dan drie miljoen zijn het er in België.

Onze medewerker Herman Dierickx trok dit voorjaar naar Bulgarije en ontdekte daar uitgestrekte natuurlijke natuur en landbouw. Het bevestigde het idee dat we met onze biodiversiteit en landbouw een andere weg moeten inslaan, een weg die vooral kleinschaliger en natuurlijker zal moeten zijn.