In het Torenhof in Brussegem huist een 3e generatie fruittelers. Het familiebedrijf Mouton-De Ryck verkoopt in de hoevewinkel de eigen producten en een ruim assortiment van ander fruit en groenten. Naast de individuele klant is er de groeiende vraag naar vers fruit voor scholen, horeca en bedrijven.

Het aantal dieren en planten die het niet zullen halen, wordt stilaan groter. Het tekort stijgt, ook in onze regio. Dat is geen goede evolutie.

Franz Stradtmann is de link. In de 19e eeuw in België beland, gevochten in de Slag van Waterloo en via een omweg in Grimbergen terecht gekomen en 'blijven plakken'.

Het is een bekende reflex: Nederlandstaligen die in een gesprek met anderstalige medeburgers overschakelen naar het Frans of het Engels. Sympathiek of praktisch misschien, maar ook ongelukkig, want op die manier ontnemen zij hun gesprekspartners informele oefenkansen Nederlands.

Sinds het einde van de 19e eeuw doken in onze omgeving verschillende verwijzingen naar Congo op. Cafés, straten, gedenk stenen, gehuchten of voetbalploegen werden genoemd naar onze vroegere Afrikaanse kolonie. Onschuldig of toch niet?

Leven van de ene golf naar de andere zonder dat je er het noorden bij verliest. Hoe doe je dat als je aan het roer van een woonzorgcentrum staat? ‘Begin met je handen zorgvuldig te wassen. Maak vervolgens het onderscheid tussen wat je kan en niet kan veranderen.’

Uren debat is erover gegaan, liters inkt zijn erover gevloeid, en dan nu of toch over enkele jaren, zou het verkeer op de Ring rond Brussel opnieuw vlotter moeten kunnen doorstromen. Na enkele kleinere ingrepen starten binnenkort grootse werkzaamheden.

Het biologisch tuinbouwbedrijf de Groentelaar kon zich op vier jaar tijd stevig aarden in het Pajottenland. De groentepakketten, de levering aan winkels en restaurants en de verkoop aan het eigen kraam zitten in de lift.

Jaarlijks verhuizen zo’n 22.000 mensen van Brussel naar Vlaanderen, het merendeel naar de brede Rand. Dat zijn er 9.000 meer dan omgekeerd. Wat is het profiel van die verhuizers? Waarom willen ze weg? Of waarom willen ze liever blijven?

11 van de 19 gemeenten in de Vlaamse Rand hebben minder opvangplaatsen voor kinderen van 0 tot 3 jaar dan het Vlaamse gemiddelde. In sommige gemeenten loopt dat tekort hoog op. En het ziet er niet naar uit dat dit de komende jaren snel zal veranderen.

De aantrekkingskracht van een stad valt af te lezen in haar wegen. Soms komen ze van ver, soms van dichtbij. Soms botst de stad op de invloed van andere steden. Tot waar reikt(e) de invloed van Brussel?

"Struinend door de regio, verdwaasd door de onwezenlijke toestand, fotografeer ik wat me raakt. Beïnvloed door het nieuws, zoals steeds geïnspireerd door wie en wat me omringt, schrijf ik dit beeldverhaal, en geef mijn eigen positieve draai aan deze miserie."

‘Drie weken Vietnam hadden we gepland, maar die reis hebben we moeten annuleren. Dat was even balen. Gelukkig beseften we snel dat dit niet het einde van de wereld is. Uitstel is geen afstel.'

‘Op vakantie gaan, betekent niet noodzakelijk een verre reis maken. Vakantie zie ik vooral als een periode waarin er tijd voor andere dingen vrijkomt. Het is de periode van het jaar waarin ik een aantal verantwoordelijkheden kan loslaten. Daardoor komt er ruimte vrij, ook in mijn hoofd. '

‘Tijdens de coronaperiode ben ik anders naar mijn omgeving beginnen kijken. Vroeger rushte ik meestal van punt a naar punt b. Ik was altijd druk in de weer. Had nooit veel tijd om bij bepaalde dingen stil te blijven staan. Tot corona ons leven deed vertragen.'

‘Op reis gaan en je dagelijkse routine achterlaten, dat is vakantie. Meestal gaan mijn partner en ik in mei of oktober met vakantie. Tijdens de zomer nemen we al vele jaren vakantie in België.'

‘Niets moet, alles kan. Dat is voor mij de echte betekenis van vakantie. Tijdens het jaar heb ik als schepen een superdrukke agenda. Dan wordt mijn leven gemeten door de tijd. Wat een contrast met de vakantie. De periode van het jaar waar ik tijd heb om zorgeloos te genieten van kleine dingen.'

Stilaan geraken we uit de lockdown, maar van het virus zijn we nog niet af, en alle schadelijke gevolgen ervan zijn nog lang niet in kaart gebracht. Met welzijnseconoom Lieven Annemans en psycholoog Francisco D’Hoore praten we over de impact van het virus op ons geestelijk welzijn.

De Asiatsite is een begrip in Vilvoorde. De twee mastodont koeltorens van de elektriciteitscentrale kunnen tellen als landmark. Nu het leger er weg is, worden er stilaan plannen gesmeed voor nieuwe activiteiten.

Een jongere met zelfmoordgedachten in de Vlaamse Rand krijgt lang niet altijd de hulp en begeleiding die nodig is. Voor een gezin in een crisissituatie zijn er amper noodwoningen. Het CAW Halle-Vilvoorde heeft te weinig mensen en middelen. Een historische achterstand die maar niet opgelost geraakt.

Het is de eerste keer dat ze elkaar ontmoeten. Het belet Christine Mussche en Guillaume Van der Stighelen niet om zonder gêne te spreken. Over wat het leven hen bracht, maar ook ontnam. En hoe ze daarmee proberen om te gaan.

Woorden die ons helpen het leven te vatten. Tunde Adefioye en Ignaas Devisch vinden ze bij schrijvers en filosofen. Maar ook in de uitwisseling van hun gedachten tijdens ons gesprek.

De cultuursector was één van de eerste die spontaan maatregelen nam tegen het oprukken van het coronavirus, en volgt sindsdien de richtlijnen van de Nationale Veiligheidsraad. Dat cultuur een van de zwaarst getroffen sectoren is, merken ook de culturele centra en gemeenschapscentra in de Rand.

Toen de broers Didier en Christophe Pierre de leiding van het familiale verhuisbedrijf overnamen, voerden ze een diversificatie door. Vandaag maakt Nnof nieuwe kantoormeubelen uit oude kantoormeubelen en is het een voorbeeld van circulaire economie.

Sedert de oprichting eind 2019 telt de coöperatie al 120 leden en heeft ze meer dan 200.000 euro aan kapitaal opgehaald bij inwoners van Overijse, Hoeilaart, Huldenberg en Tervuren.