Het Zaventem van voor de industriële revolutie was een kleine industriegemeente, dankzij de Woluwerivier.

Wanneer een creatieve, ondernemende geest vaststaat in de file op de Brusselse Ring kan dit het begin zijn van een mooi verhaal.

Met zijn robuuste, afgeschilferde gevel, traliewerk voor de ramen en gesculpteerde metalen voordeur ziet de Villa Limpens er langs de drukke Brusselse Steenweg niet bepaald uitnodigend of vriendelijk uit. Zodra je echter de voordeur achter je dichttrekt, betreed je een andere wereld.

Met schilderijen van sculpturen van zijn zoon Thierry en verrassende ruimtes van licht met uitzicht is de woning van architect en dichter Albert Bontridder een intiem, artistiek nest.

SINT-ANNA PEDE Op het eerste gezicht is er niets bijzonders aan het nieuwe sanitaire blok van de Chiro. Het bakstenen gebouwtje, naast het tijdelijke bezoekerspaviljoen van de expo De…

Het Pajotse landschap inspireerde Pieter Bruegel de Oude. Zo staat het kerkje van Sint-Anna-Pede afgebeeld in zijn schilderij De parabel van de blinden en de watermolen van Sint-Gertrudis-Pede in De ekster op de galg.

Na een eeuw ruimtebeleid in expansie, waarbij het niet op kon met onze vrije ruimte, is deze nu bijna letterlijk op. Ons wonen strekt zich uit over zo’n groot gebied dat ook infrastructuur en dienstverlening niet meer efficiënt te organiseren zijn.

Sinds kort kreeg het verenigingsleven in Vossem een ware upgrade met een nieuw, hedendaags ontmoetingscentrum, genaamd naar voormalig olympisch atleet en ereburger Miel Puttemans.

Heb je je al eens afgevraagd hoe de vorm en bouw van de Prinses Elisabethbasis in Antarctica werd bepaald? In welke houding wielrenners hun topsnelheid halen? Wat de ideale vorm en stand is van rotorbladen in motoren? En welke materialen geschikt zijn bij de bouw van raketten en satellieten?

Architect Roger Homez koos in de jaren 50 van vorige eeuw een sterk hellend terrein voor de bouw van zijn eigen woning en die van zijn ouders.

Goede architectuur is steeds een complex samenspel van ruimtelijke, technologische, economische, maatschappelijke en, vandaag ook, duurzame factoren.

Na de Eerste Wereldoorlog kwam, als reactie op de verpaupering en prangende woningnood de sociale huisvesting op gang. Op een klein perceel, vandaag verdrongen tussen hypermarkten, doorgangswegen en nieuwe appartementsblokken, ligt de tuinwijk Bouvier-Washer.

Als je erin gelooft, kan je je dromen waarmaken en een beetje gek zijn helpt.

‘Low tech’ is helemaal ‘in’. Meer en meer komen we terug van industriële, kunstmatig gemanipuleerde producten en gaan op zoek naar eerlijke producten en oude basistechnieken, ook voor het bouwen.

Arme gemeente? Ja, tot eind 19e eeuw was Rode door zijn geïsoleerde ligging aan het Zoniënwoud en onvruchtbare bosgronden een arme, kleine gemeente van een duizendtal inwoners. Het nieuwe treinstation en verbindingswegen brachten daar na WOI verandering in.

Verrassing! Een kindertekening tussen het doordeweekse grijs. Een speels en vrolijk zicht is het.

Waar komen we terecht als zelfstandig wonen niet meer lukt? En hoe creëren architecten, ondernemers en zorgverleners een leefomgeving op mensenmaat waar senioren zich zoveel mogelijk thuis en in de wereld voelen? Actuele, complexe materie.

Brutaal en brutaal is twee. Onbeschoft en gemeen: nee, bedankt. Maar onomwonden, recht voor de raap, oprecht: ja, graag.

Cruisend door het glooiende landschap van Hoeilaart, Overijse, Tervuren kom je ze tegen, met honderden, de statige serristenvilla’s. Ze herinneren aan het zoete, glorierijke verleden van de druiven- en perzikenteelt.

Stel je voor: een landschap met, zover het oog reikt, glazen serres. Zo zag Hoeilaart er van 1870 tot 1970 uit.

De Sint-Katharinakerk van Duisburg onderging vanaf de 13e eeuw een metamorfose van kleine, robuuste romaanse kerk naar grote, hoge kerk in gotische stijl. De kathedraalbouwers ontwikkelden een heel arsenaal aan technische vernieuwingen die een significante impact hadden op de bouwstijl.

Tegenwoordig is het voormalige Tuchthuis een brandpunt van stadsvernieuwing rond de kanaalzone in Vilvoorde. In 1776, werd hier, na Gent, gestart met de bouw van de tweede ‘moderne’ gevangenis van de Zuidelijke Nederlanden.

Verticale tuinen. Ze duiken op in steden als luchtspiegelingen, kleine, groene oases van zuurstof in grijze landschappen van steen en beton. Verwondering en verademing bij het zien ervan.

Op een smal, langwerpig hoekperceel ligt een merkwaardig huis met golvend schaaldak verscholen achter haag en bomen. Renaat Braem, één van de spilfiguren in de naoorlogse Moderne Beweging in België, bouwde deze woning voor zijn vriend-regisseur Bert Brauns.

Na lang wachten, kregen veel scholen recent de kans om te (ver)bouwen en te innoveren. Onder meer in Vilvoorde rijzen scholen van morgen als paddenstoelen uit de grond.