In het werk van de Amerikaanse beeldend kunstenares Tschabalala Self (33) staat het menselijk lichaam centraal. Het aantal manieren waarop ze dat weergeeft, is onuitputtelijk en fascinerend.

Laika was een hond in de ruimte, maar het is ook een theatergezelschap dat een stuk maakte over schapen. Het schaap is een toneelstuk voor +10 gebaseerd op het debuut van schrijver Fikry El Azzouzi.

Fotograaf Koen Broos is bij de meeste mensen bekend met zijn foto’s van podiumkunstenaars en theatergezelschappen. Maar hij maakt ook persoonlijk werk dat dit najaar te zien is in Cultuurcentrum De Factorij in Zaventem.

Na drie jaar restauratie is het eindelijk zover: het kasteel van Gaasbeek heropent. En dat doet het met een verrassende expo. Het gezelschap FC Bergman mocht zich uitleven in de statige vertrekken, wat resulteerde in acht kortfilms die je kan ontdekken tijdens een parcours.

In zijn nieuwe theatervoorstelling focust Marc Hendrickx op het tragische leven van striptekenaar Maurice Tillieux. Door de hoofdpersonages van zijn bekendste strips 'Felix' en 'Guus Slim' menselijke karaktertrekken te geven, en dus feilbaar te maken, waren ze hun tijd ver vooruit. Te ver blijkbaar om hem te blijven herinneren.

Prinses Charlotte van België, keizerin van Mexico woonde ettelijke jaren in het kasteel van Boechout in Meise. Van haar werd gezegd dat ze waanzinnig was. Meer dan een eeuw later nuanceert schrijfster Kristien Dieltiens dat. ‘Ik wilde haar een vorm van eerherstel geven.’

‘Lees poëzie en je vindt altijd iets dat past’, vindt Cindy Verhasselt uit Asse. Voor deze rubriek plukt ze de verzamelde gedichten van Herman De Coninck van de plank. ‘Dankzij hem ben ik mijn angst voor poëzie kwijtgeraakt.’

De bonte mix van stijlen op Couleur Café is een artistieke duizendpoot als Reinel Bakole op het lijf geschreven. De Belgisch-Congolese danseres, zangeres en componiste studeerde in Amsterdam, woonde in Londen en verhuisde zopas naar Schaarbeek. De lockdown bracht ze door in Overijse, waar boswandelingen de druk van de ketel haalden.

Hop, witloof, druiven. In de Rand hebben die teelten van lokale producten heel wat welvaart gebracht. Vandaag zijn ze op hun retour of grotendeels verdwenen, maar de decennia van welvaart lieten opvallende landmarks achter.

Velen trekken tegenwoordig ten oorlog, cabaretier Pieter Verelst trekt in zijn nieuwe show ‘ten aarzel’. Op de rug van een dood paard, en met als inzet een plaatsje in een show van Cirque du Soleil.

Wat blijft er over wanneer herinneringen verbrokkelen? In 'What Remains' staan tien dansers op de scène. De oudste en jongste speler schelen 70 jaar. Samen brengen ze een beeldende familievoorstelling over vergankelijkheid, kracht en kwetsbaarheid.

Het Horst Arts & Music Festival kreeg vorig jaar van de Vlaamse overheid een Ultimacultuurprijs in de categorie Architectuur en Toegepaste Kunsten. Begin mei mogen de organisatoren opnieuw aantonen hoe hun discipline-overschrijdend evenement in de schaduw van de koeltorens van het Asiat Park in Vilvoorde jongerencultuur doet sporen met de lokale gemeenschap.

Danny en Pepijn Ronaldo, vader en zoon, staan in Sono Io? (Ben ik dat?) samen op de scène. Hun personages, ook een vader en een zoon, bouwen een brug tussen onderlinge gelijkenissen en verschillen.

Nu alle filmprijzen zijn uitgedeeld, is het aan het publiek om te oordelen wie de echte winnaars zijn. Het cinemaaanbod in de Rand puilt uit van de Oscar-genomineerden. Kies je voor het coming of age-verhaal van een beroemd regisseur? Voor het ontluiken van een frêle Iers meisje? Of voor de ultieme levensinzichten van een dodelijk obese man?

Vraag Chantal Binotto uit Wezembeek-Oppem nooit welk boek ze zou kiezen als ze er maar eentje mee mocht nemen naar een onbewoond eiland. ‘Eén boek voor de rest van je leven? Dat is toch vreselijk triest?’

Vlaanderen kent de Brusselse stand-up comedian Dena Vahdani ondertussen als sidekick in de komische late night show Jan Jaap op Zondag. Daarvoor toerde Dena al met haar avondvullende comedyshow Warrior Princess, die ze zowel in het Nederlands als in het Frans speelt.

De Henry Van de Velde Awards zijn de belangrijkste Belgische prijzen voor vormgeving en design. Studio Brussels Lof won de Publieksprijs en de eerste prijs in de categorie Grafiek voor zijn project Fontrescue, dat oude lettertypes ‘redt’.

Jaarlijks toont het MOOOV-festival in heel Vlaanderen films van over de hele wereld. CC De Factorij in Zaventem is voor de tweede keer een van de locaties voor een filmprogramma dat eens wat anders toont dan Hollywood of Netflix.

Ze spelen spontaan een soundtrack bij de tekeningen van het publiek, want complexe muziek in een speelse omgeving verteerbaar maken, is de drijfveer van Drawing Basses, een trio rond contrabassist Kristof Roseeuw.

Zijn we in het voorportaal van de hel? In een unheimlich parallel universum? Of zitten we vast in een haperende videogame? Het Mechelse theatergezelschap Abattoir Fermé speelt wel vaker met alternatieve werelden die wat op de onze lijken. ‘Glitch is een hyperprojectie: vijf verschillende gruwelijke realiteiten, die op een manier toch in elkaar haken.’

‘Oorlog en terpentijn van Stefan Hertmans.’ Mirani Steenhorst uit Dilbeek aarzelt geen moment over haar boekentip. ‘Het is bij uitstek het mooiste, gruwelijkste en indringendste boek dat ik de laatste jaren las.’

Het klimaat is altijd al veranderd. Hoe meer CO2 hoe beter voor de planten. Niet het klimaat is het probleem, wel de overbevolking. De technologie zal ons redden. Of nog: zonnepanelen zijn ook vervuilend. Journaliste Tine Hens leert ons hoe een weerwoord te bieden tegen dit soort hardnekkig terugkerende dooddoeners over de klimaatverandering.

Een fietsreis van Brussel naar Tokyo gaf Manon Brulard de energie om 'slow travel' te lanceren bij een breder publiek. ‘Het is klimaatneutraal, ontkracht stereotypen en verruimt je blik’, klinkt het na tal van ontmoetingen met vooral andere vrouwelijke fietsers die ze onderweg filmde.

CC Strombeek brengt vijf jonge vrouwelijke kunstenaars samen in de tentoonstelling Second sight. Hoewel ze heel verschillende media hanteren, zijn er duidelijke parallellen. Allemaal vragen ze een aandachtige, grondige blik. Pas dan zie je het werk écht.

Afgelopen zomer las Monika Sherwood uit Kraainem Thomas Manns kluif 'De Toverberg' parallel aan 'De Tovenaar' van Colm Tóibín, een gefictionaliseerde biografie over de Duitse auteur. ‘Het was heel fijn om beide romans naast elkaar te leggen.’