Ze zijn allebei geboren in Halle. Ze liepen jaren op dezelfde speelplaats rond. Nu schrijven ze misdaadromans. Toch zijn de verschillen opvallender dan de overeenkomsten. Patrick De Bruyn en Jos Pierreux over hun auteurschap.

‘Ik geloof in Europa.’ Met dit statement zet Thomas Scheen meteen de toon van ons gesprek. Voor de Tervurenaar met Duitse roots is het essentieel dat we lessen trekken uit de geschiedenis.

Ze zijn opgegroeid in de garage die hun vader in 1958 opstartte. De zaak in Zaventem is omgedoopt tot Carrosserie Centrum. Ze werken met zeven personeelsleden en werk is er genoeg. Toch kijken ze met gemengde gevoelens naar de toekomst.

Lisa Van Heel is een en al Iers enthousiasme. Zeker wanneer ze het over het samen leren en leven heeft. ‘Het leven is veel te kort om er niet het allerbeste van te maken.’

Bemiddelen in burenruzies, praten met slachtoffers van een inbraak, technopreventief advies geven, aan de schoolpoort staan,… het zijn maar enkele taken van een wijkagent. ‘Mensen zijn veel mondiger geworden, toch praten ze niet meer met elkaar’, zegt Frank Van Crombruggen.

Pat Van Hemelrijck maakt veertig jaar theater. Hij maakte deel uit van het legendarische gezelschap Radeis. Later richtte hij Alibi Collectief op. In al wat hij deed, vormden buitenissige objecten en materialen de rode draad. ‘Na 25 jaar Alibi, heb ik enorm veel zin om aan iets nieuws te beginnen.'

Ze heet Stéphanie Batuakuila Mukanya. Is geboren en getogen in Sint-Genesius-Rode. Voelt zich een echte Rodenaar en is tegelijkertijd trots op haar Congolese afkomst.

‘Het aanwervingsexamen voor schilders of arbeiders van de groendienst bestond onder meer uit een opstel en een dictee. Die tijd is gelukkig voorbij’, zegt An Decock van de dienst Human Ressources van de gemeente Machelen.

Auteur Elvis Peeters tekent de krijtlijnen voor een nieuwe roman. Intussen beweegt er nog heel wat: vertalingen, verfilmingen, een animatieserie… ‘Het fijne daaraan is dat je er als auteur zelf niets meer voor hoeft te doen.’

Johan Peremans van JP Bikes uit Ruis­broek neemt geen blad voor de mond. Na 18 jaar weet hij letterlijk en figuurlijk wat er te koop is op de markt. ‘Ik weet dat een fiets van 100 euro niet veilig kan zijn. Het is brol.’

Een Amerikaan die houdt van de kwaliteit van onze Europese levensstijl en die meer dan een aardig mondje Nederlands praat? Aangename kennismaking met Troy De Soto.

Wanneer illustrator-vormgever Jurgen Walschot een stapel van zijn boeken en schetsen op tafel legt, heb je meer dan één blik nodig om zijn stijl te vatten. ‘Ik hou van afwisseling. Elke opdracht vraagt een andere aanpak.’

Twaalf jaar was hij toen hij als bootvluchteling Vietnam verliet. Het begin van de bewogen overlevingstocht van Cuong Luat Nguyen en zijn twee broers. Bestemming: een land waar ze in vrede en vrijheid een nieuw bestaan konden opbouwen.

Op haar 36 trok ze naar de filmschool. Vier jaar later stond haar film Into darkness op het grootste Europese documentairefestival en won ze de prestigieuze VAF Wildcard. Rachida El Garani is een vrouw die weet wat ze wil.

Josée Lemaître was tien jaar administrateur-generaal van de Studiedienst van de Vlaamse Regering. Ze zat aan de bron van alle informatie en ja, dat aspect, en haar collega’s, zal ze missen, nu haar pensioen is aangebroken. ‘Maar er komen allerlei nieuwe dingen op mij af. Ik zie het helemaal zitten.'

In 1999 nam het leven van Darya Safai een drastische wending. Samen met haar man vluchtte ze uit Iran. Hun doel? De religieuze dictatuur van hun vaderland inruilen voor een leven in vrijheid in België.

Palletten, sorteerrekken, verzegelde zakken, bureaus verspreid in een grote hal met slechts enkele ramen, een onopvallend gebouw. Evere. Waarover gaat dit?

Nazomer 2013, middernacht. Sophie Dutordoir – op dat moment topvrouw van Electrabel – is op weg naar huis. Aan het Stationsplein in Overijse ziet zij een hoekpand met grote ramen te huur staan. Van het ene moment op het andere besluit ze haar leven een nieuwe wending te geven.

Selma Dölek was twintig toen ze als Turkse in België aankwam. Het waren moeilijke eerste jaren. Gelukkig was er Bruno, haar Vilvoordse buurman, die haar hielp haar weg te vinden.

Emmy Cassiman uit Groot-Bijgaarden kwam voor het eerst in de belangstelling in 1958, toen zij en haar twee broers deelnamen aan Idool avant la lettre. Het Trio Cassiman kaapte de eerste prijs weg in de Grote Belgische Variétéwedstrijd van Radio Luxemburg.

Wie naast de spoorlijn Leuven-Brussel fietst, ziet hem soms. Een magere man met grijze paardenstaart op een racefiets, een retrofiets of in een zelfgebouwde ligfiets. Van Herent naar het Atheneum van Zaventem en terug, elke dag 50 km aan hoge snelheid. Leraar Nederlands, fietsenbouwer en kunstenaar.

Wim De Vilder kent iedereen als de sympathieke en charismatische presentator van het VRT-journaal. Zijn vader Herman stond jaren in het onderwijs, schreef artikelen, kunstboeken, liedjes, ja zelfs enkele scenario’s voor het legendarische feuilleton Schipper naast Mathilde.

Hij vertrekt om 9.30 uur in Vossem, en start met praten om 10 uur in Heverlee, aan de KH Leuven. ‘Pesten beperken tot een relatie tussen pestkop en slachtoffer is te statisch.’

Carolyn Papadopoulos heeft Grieks-Canadese roots, een Britse echtgenoot en twee Nederlandstalige kinderen met wie ze samen in Grimbergen woont. Geen wonder dat ze verschillende culturen omarmt.

Klankmannen werken in de luwte van een televisieprogramma. Buiten beeld, anoniem, onbekend. Sinds Pascal Braeckman voor het programma Tomtesterom met Tom Waes werkte, kwam daar verandering in.