01 apr '25

Wortels zijn onderschat’

344
door Michaël Bellon
Voor kunstschaatsster Ilona Van Steenberghe (15) uit Groot-Bijgaarden is geen ijs te glad. Na een lange blessure werd ze dit jaar vice-Belgisch kampioene bij de junioren, en door het BOIC geselecteerd voor het European Youth Olympic Festival in Georgië. Ondertussen verliest ze haar schoolwerk niet uit het oog.

Wat kan jij dat anderen niet kunnen?

‘Ik ben behoorlijk goed in het organiseren van mijn leven. De combinatie van topsport en school is allesbehalve eenvoudig, zeker omdat ik train voor een club zonder vaste ijsbaan. Elke dag zit ik uren in de auto om te gaan trainen in Liedekerke, Woluwe, Heistop-den-Berg, Mechelen, Deurne, Leuven of Kortrijk. Ik regel mijn eigen planning, zorg ervoor dat mijn schoolwerk op tijd af is, combineer mijn ijstrainingen met droogtrainingen, balletlessen en medische zorgen. Dat vraagt veel discipline, maar ik heb geleerd hoe ik flexibel kan zijn zonder veel vrije tijd.’

Waar kijk je in het dagelijks leven vaak tegenop?

‘Sommige dagen kijk ik op tegen school, omdat ik liever meer zou willen trainen zoals mijn buitenlandse concurrenten, die naar schaatsscholen gaan en hele dagen aan schaatsen kunnen wijden. Ik moet helaas alle vakken volgen en krijg geen vrijstellingen.’

Wanneer ervaar je echte geluksmomenten?

‘Ik geniet van de kleine dingen: een warme chocomelk met slagroom op een koude dag, de zon die alles net wat mooier maakt, een dag met vriendinnen naar een pretpark, uitslapen en even geen wekker horen. Maar ook de grote momenten maken me gelukkig: een mooie prestatie op het ijs of een goed resultaat op school.’

Wat zou je meteen doen als je politieke macht had?

‘Ik zou minister van Onderwijs worden en het onderwijssysteem vernieuwen. School zou tot 13 uur duren, zodat iedereen in de namiddag tijd heeft om zich te ontwikkelen in wat echt bij hem past, of dat nu topsport, kunst, theater, wetenschap of politiek is.’

Welk voorwerp zou je niet kunnen missen, behalve je smartphone?

‘Mijn kunstschaatsen zijn meer dan alleen een paar witte schoenen met ijzers. Ze geven mij de vrijheid om te doen wat ik het liefste doe. Zonder zou ik me niet compleet voelen.’

Wat is het beste dat de digitale wereld heeft voortgebracht?

‘TikTok en Instagram inspireren me, laten me nieuwe dingen ontdekken en mijn passie delen. Ik weet dat er ook gevaren zijn, maar met de juiste balans blijft het een geweldige manier om verbonden te blijven met mensen waar ik anders amper mee zou communiceren.’

Wat is het meest speciale dat je persoonlijk al hebt meegemaakt?

‘Een van de meest bijzondere periodes was de covid-tijd. Plots moest ik binnenblijven, weg van vrienden, school en sport. Er was de angst om ziek te worden of iemand te verliezen, en het afstandsonderwijs kon het echte contact niet vervangen. Het moeilijkste was niet meer mogen schaatsen en op zoek gaan naar manieren om mijn ijsgevoel niet te verliezen.’

Wat wil je later worden?

‘Geen flauw idee. In de eerste graad deed ik sportwetenschappen, maar in de tweede graad koos ik voor meer economie en wiskunde in plaats van extra sport, om blessures te vermijden. Ik weet wél dat ik mijn passie voor kunstschaatsen wil blijven volgen. Misschien word ik later een goede coach?’

Waar wil je graag eens op vakantie en waarom?

‘Japan fascineert mij omwille van de mix van traditie en moderne technologie, van de prachtige tempels en de drukke straten van Tokio. De Japanse cultuur en discipline in de sport inspireren mij. En ik kan niet wachten om sushi en mochi te proeven. Deze zomer mag ik er eindelijk naartoe!’

Welk eten, drank of gerecht wordt onderschat?

‘Wortels zijn onderschat. Ik eet ze elke dag. Ze zijn lekker en knapperig. Misschien verbeteren ze je zicht niet echt, maar je krijgt er wél een mooi oranje-bruin tintje van. Als echte Belg eet ik ook graag een goed pak friet. Na een lange stage in het buitenland smaakt niets beter.’

Wat is het mooiste plekje in je omgeving?

‘Het Renbaanpark is een kleine, groene oase in Groot-Bijgaarden met twee prachtige vijvers waar ik graag kom om te ontspannen. Wanneer de ijsbanen gesloten zijn, loop ik hier vaak om in conditie te blijven. Vorig jaar had ik het geluk om op een ijskoude winterdag met een stralende zon te mogen schaatsen op natuurijs in Leest. Dat gevoel van vrijheid, omringd door de natuur, was magisch. Hopelijk kan ik dat op zo’n winterdag ook ooit eens hier dichtbij huis beleven.’