Na de laatste gemeenteraadsverkiezingen werd de coalitie van N-VA, Groen+ en CD&V vervangen door N-VA en Voor Tervuren, dat een kartel is van CD&V en Democraten Tervuren (ex-Open Vld). Omdat Voor Tervuren met 11 zetels de grootste partij was, moest Charlier zijn burgemeesterssjerp overdragen aan Thomas Geyns. Charlier blijft nog 3,5 jaar aan als schepen bevoegd voor ruimtelijke ordening, wonen, mobiliteit en cultuur. Daarna geeft hij de fakkel door aan partijgenoot en nieuwkomer Lies Eykens.

Druk op Vlaamse eigenheid

‘Vlaamse gemeente blijven, is de grootste uitdaging’, zegt Charlier. ’43% van de inwoners zijn nu reeds anderstalig. De bevolking is de afgelopen tien jaar met 11% aangegroeid, waarvan 85% anderstalig is. Ondertussen wonen hier 137 verschillende nationaliteiten. Als we er niet in slagen om ons Vlaams karakter af te dwingen dan vrees ik dat we binnen een tiental jaar een tweede Kraainem of Wezembeek-Oppem zijn, vanwaar Vlamingen nu al massaal naar Tervuren komen om aan het Vlaamse verenigingsleven te kunnen deelnemen. Bij hen bestaat dat nog nauwelijks.’

Charlier betreurt dat, ondanks de inspanningen van de gemeente op vlak van het Nederlandstalig taalaanbod, kennelijk slechts een minderheid van de anderstaligen bereid is om onze taal te leren. ‘Een groot deel van hen leeft cultureel vooral in Brussel en komt hier enkel om te slapen. Het is maar een beperkt aantal dat zich integreert in het sport- en verenigingsleven. We doen veel inspanningen om hen te integreren, maar de liefde moet van twee kanten komen.’

Charlier was in de jaren 1980 lid van het liberale PVV-bestuur in Overijse. Na zijn verhuis naar Tervuren werd hij in 1994 in de gemeenteraad verkozen voor Nieuwe Eenheid Tervuren, een kartel van VLD en VU. In 2000 vormde VLD een nieuw kartel met Groot Tervuren en werd hij schepen van financiën en huisvesting. Na de verkiezingen van 2006 was Charlier geen schepen meer en zetelde hij als onafhankelijke na onenigheid met zijn partij over de ingeslagen weg en het loslaten van de financiële orthodoxie, hetgeen zich snel bevestigde door stevige gemeentelijke belastingverhogingen en een grote schuld. ‘In 2012 vroeg Jan Spooren mij om op te komen voor de N-VA, maar om professionele redenen kon dat toen niet, in 2018 wel.’ Als Spooren in 2020 gouverneur wordt, kiest het partijbestuur niet voor schepenen Lut Kint of Werner Aerts, maar wel voor Marc Charlier, die op dat ogenblik gemeenteraadsvoorzitter is.

Vertraging

Op het ogenblik van zijn aantreden woedt de coronapandemie in alle hevigheid. Het eist alle aandacht op. ‘Anderhalf jaar zijn we gegijzeld geweest door de pandemie en konden we niet veel meer doen dan te zorgen voor testcentra, een vaccinatiecentrum, verluchting in de scholen, CO₂-meters,... Kort daarna zorgde de oorlog in Oekraïne voor gigantische prijsstijgingen.’

Diverse belangrijke projecten waarmee het gemeentebestuur dacht te kunnen uitpakken voor het einde van de legislatuur lopen vertraging op. Dat is het geval met de vroegere Panquinkazerne waar projectontwikkelaar ION een groots woonproject plant. Ook het nieuwe politiekantoor raakte niet op tijd af. Eind 2024 konden wel de eerste bewoners hun intrek nemen in het Arboreto woonproject waar Tervuren op de site van de voormalige gemeentelijke GITO-school 59 appartementen liet bouwen. Ook de nieuwe kantine voor het sportcomplex voor KV Tervuren-Duisburg Berg van Termunt kon ondanks de oplopende kosten worden afgewerkt.

Stilstaan op de sluipweg

Net als vele andere gemeenten worstelde ook Tervuren met de mobiliteit. Veel aandacht ging hierbij uit naar deelgemeente Moorsel, dat bij filevorming op de E40 steevast geconfronteerd wordt met veel sluipverkeer. Na proefopstellingen en veel discussie werd uiteindelijk niet geopteerd voor ANPRcamera’s. ‘Uit de lokale participatiemomenten kwam geen eenduidige visie naar voren.

'Als we er niet in slagen om ons Vlaams karakter af te dwingen dan vrees ik dat we binnen een tiental jaar een tweede Kraainem of Wezembeek-Oppem zijn.'

De ene straat zag het anders dan de andere. De plaatsing van ANPR camera’s vereist ook een bovengemeentelijke aanpak met Bertem en Kortenberg voor de inwoners van Vrebos, maar deze gemeenten waren geen vragende partij. Het had bovendien ook inwoners van Vossem en Duisburg kunnen inspireren om hetzelfde te eisen om verkeer uit Bertem, Huldenberg of Overijse te weren. Dat zou resulteren in complete immobiliteit. We opteerden uiteindelijk voor een structurele herinrichting van straten om het gebruik te ontraden en de snelheid terug te dringen.’ Tervuren maakte daarnaast werk van fiets- en schoolstraten ‘waar dat nuttig en nodig was’.

Dure woningen

Een belangrijk discussiepunt de afgelopen legislatuur had betrekking op verdichting om op die manier meer woongelegenheden te creëren. Uiteindelijk werd in juli 2024 beslist dat in de linten alleen nog bouwgronden met een minimale breedte van 36 meter in twee gesplitst kunnen worden, terwijl dat voorheen 28 meter was.

‘Er moet groei mogelijk blijven, maar niet onbeperkt want we willen ons Vlaamse en groene karakter behouden.’ Als schepen bevoegd voor wonen wil Charlier vooral gaan inzetten op het nieuwe Vlaamse initiatief wonen in eigen streek. ‘Met een financiële inbreng van de Vlaamse overheid zullen we er jaarlijks 500.000 euro in investeren. Met dit geld investeert de gemeente mee ter waarde van 50% van het grondaandeel van een woning/appartement, waardoor de totale aankoopprijs aanzienlijk daalt. Als de woning ooit wordt verkocht, komt dat geld terug naar de gemeente. In de woonprojecten Panquin en Arboreto hebben we bij de aankoop van een aantal appartementen onder bepaalde voorwaarden kortingen gegeven van 20.000 tot 40.000 euro. Dat geld heeft ook Tervurenaars geholpen om een appartement te verwerven, maar dit keert na verloop van tijd niet terug naar de gemeente en kan dus niet geherinvesteerd worden om nieuwe generaties aan een woning te helpen.’