Sinds 1978 woont Elisabeth Derveaux met haar man in Tervuren. ‘We trouwden in 1971 en woonden eerst op een appartement in Kraainem. Mijn man was advocaat en wilde zich in Tervuren vestigen. Na een jaar zoeken, kochten we er uiteindelijk een burgerhuis waarin we ook bleven wonen toen mijn man rechter werd. We kregen drie kinderen, nu inmiddels allemaal het huis uit.’

‘Tot mijn 55e werkte ik als iconografisch documentaliste voor uitgeverijen zoals Elsevier, het Mercatorfonds,... en voor de televisie. Als beeldredacteur zocht ik beelden bij het woord. Ik stelde brochures en boeken samen over kunst, geschiedenis en wetenschap. Uiteindelijk maakte ik in 2003 een carrièreswitch. Ik werd viertalige stads- en museumgids in Brussel en Tervuren en werkte onder andere voor Europalia. Ik werk ook in Bozar en het Paleis voor Schone Kunsten, waar om de drie à vier maanden een nieuwe tentoonstelling wordt gepresenteerd. Dat is altijd een leerrijke uitdaging. Sinds mijn pensioen blijf ik nog altijd gidsen, onder andere in het Museum voor Midden Afrika. Ik leer nog alle dagen bij.’

Landschapsschilders

De geschiedenis en de kunst van Tervuren inspireert haar enorm. ‘In Tervuren kwamen op het einde van de 19e eeuw veel landschapsschilders schilderen. Ze werden bekend onder de naam De School van Tervuren. Ik kan uren vertellen over de gemeente en de band met de nationale geschiedenis van België. Wist je dat alle grootheden van de Zuidelijke Nederlanden hier vertoefden voor de jacht? Koning Leopold II bouwde hier het Koloniënpaleis, wat nu het Afrika-paleis is, en het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika. Naast erfgoed en kunst zijn ook de groene omgeving en de geschiedenis grote troeven van Tervuren.

Fura-gidsen

‘Ik ben één van de twaalf Fura-gidsen. Fura is de Latijnse benaming voor Tervuren. Inmiddels zijn er jonge gidsen bijgekomen die onze taak voortzetten. Ik wil kennis delen om mensen te laten genieten van de schoonheid van Tervuren. Ik ben heel gelukkig om hier te wonen. Tervuren is een van de mooiste gemeenten van de Rand, maar tegelijk ook één van de duurste. Onze kinderen kunnen hier niet meer wonen. Ik hoop dat er vanuit de gemeente actie wordt ondernomen om betaalbare woningen aan te bieden.’

Zingen

‘Tervuren is nog groen, maar verandert snel. Toen we hier kwamen wonen, was het een dorp. Nu worden er veel appartementsgebouwen opgetrokken, soms ten koste van erfgoed. Het centrum is inmiddels volgebouwd en nu zijn ze aan het bouwen langs de Tervurenlaan. Daar dienden we bezwaar tegen in, om te vermijden dat het groene karakter verloren gaat.’

Derveaux is ook vrijwilligster bij de Koninklijke Heemkundige Kring Sint-Hubertus waarvoor ze meewerkt aan publicaties en tentoonstellingen over cultuur, geschiedenis en kunst van Tervuren. Daarnaast gaat ze veel wandelen en fietsen en zingt ze in drie koren. ‘Als ik zing, vergeet ik alles. Het is tegelijk een inspanning en een ontspanning.’