Tot 2004 leefde Echanova in Madrid. Het was zijn job bij de European Committee for Standardisation die hem naar Brussel bracht. ‘Ik was meteen weg van de bescheiden Belgische mentaliteit. In dit land gebeuren zoveel positieve dingen zonder dat daar grote nationalistische gevoelens aan gekoppeld worden. Die discretie beviel mij, samen met de openheid en diversiteit die zo typisch zijn voor Brussel.’

Wanneer verschillen verrijken

Vandaag woont hij met zijn vrouw Ahua en hun twee kinderen in hartje Tervuren. In 2005 leerden zij elkaar kennen op een conferentie in Shangai. ‘Wij waren beide vrijgezel en stonden open voor een nieuwe relatie. Wij waren nieuwsgierig naar elkaars cultuur. Ahua’s optimisme gaf mij vanaf het eerste moment energie. Zij was aangetrokken door mijn open manier om over gevoelens te praten. Kortom, wij waren een match. Natuurlijk zijn er verschillen tussen ons, maar we creëren ruimte waar wij van mening kunnen verschillen zonder dat het een bedreiging vormt. Door er open over te praten, groeien wij zelfs meer naar elkaar toe.’

Levensvragen

De voorbije jaren zette Echanova zijn eerste stappen als auteur. Zijn eerste boek The Angle to Happiness vertelt het verhaal van een man die zijn vertrouwde wereld achter zich laat en zo zichzelf en de liefde vindt. Wat drijft jou om naast jouw drukke professionele leven nog te schrijven? ‘Met mijn boeken wil ik uitdrukken wat het betekent om mens te zijn. Misschien breng ik wel de verhalen die ik vroeger zelf had willen horen?’ Al op 16 jaar was hij bezig met allerlei levensvragen. ‘Ik had het geluk op te groeien in een omgeving met allerlei boeken over psychotherapie. Het werk van Nossraat Peseschkian boeide me enorm. Hij is de grondlegger van de Positieve Psychotherapie, een therapie die vertrekt vanuit de positieve eigenschappen van een persoon. Wat er is, mag er zijn. Ook als je je niet goed voelt, is het oké om dat gevoel toe te laten, want het wijst op een nood. Het (h)erkennen van die nood is het begin van een herstelproces.’

Paciencia, que es la madre de la ciencia. Of: Geduld is de moeder van het weten. Het is een uitdrukking die hem nauw aan het hart ligt en die hij aan zijn twee kinderen Juno (11) en Loek (6) wil meegeven. ‘Mensen zijn wezens in wording. Je wil dat groeiproces vooral de tijd geven. Wat hebben zij nodig om als mens te groeien? Een essentiële vraag die belangrijker is dan al de verwachtingen die wij op onze kinderen projecteren. Waarom willen wij per se dat ze uitzonderlijk goed zijn in iets en succes hebben?’

Ben je bezorgd over de wereld waarin jouw kinderen opgroeien? ‘Ik zie een wereld in volle transitie. Er ontstaan nieuwe machtsblokken. Ook de sociale media en artificiële intelligentie zorgen voor grote verschuivingen. Tot wat dat precies zal leiden, weet ik niet. Wat ik wel weet, is dat het leven heel kort is. Daarom: vergeet niet te leven.’

FAVORIETEN VAN
Jon Echanove

MOOISTE PLEK IN SPANJE
Ciudad de los Poetas, een wijk in Madrid.

FAVORIET GERECHT
Macaroni à la papa met paprika en chorizo.

MOOISTE HERINNERING AAN SPANJE
Bilbao, de stad van mijn favoriete tante.