Claudia was nog maar 19 jaar toen Johan haar ten huwelijk vroeg. Het belette haar niet om ja te zeggen. Vanaf het begin was er iets in hem dat haar aantrok. Was het zijn authenticiteit, zijn gevoel voor humor of zijn doortastendheid? Feit is dat ze met hem trouwde en enkele tijd later Roemenië verliet en Johan volgde naar Italië, het land waar hij actief was in de bouwsector. Snel bleek dat Claudia zich er heel eenzaam voelde. Het jonge koppel besloot om naar België te verhuizen, het land waar Claudia’s zus woonde en de eenzaamheid niet meer zo zwaar op haar zou wegen.

Elkaar steunen

De voorbije jaren slaagden Claudia en Johan erin een eigen bouwbedrijf in België uit de grond te stampen. De sleutel achter hun succesverhaal? ‘Een hecht en complementair team zijn. Claudia staat in voor de boekhouding en het management, ik voor de verkoop en de opvolging van de projecten. Zonder Claudia’s steun zou het mij niet lukken. Ik sta er nog steeds van te kijken hoe intelligent zij de zaken aanpakt, als zakenvrouw en als moeder van zes kinderen. Ik vind haar formidabel’, zegt Johan terwijl Claudia minzaam lacht. Vandaag wonen Claudia en Johan in een ruim huis in Sint-Pieters-Leeuw. Vanuit hun veranda hebben ze een mooi zicht op Brussel. In hun grote tuin lopen zes schapen. ‘Al grazend houden ze onze gazon mooi. Zij brengen ook een stukje sfeer mee van het Roemeense platteland waar we opgroeiden.’

Van schaarste naar overvloed

Hebben ze heimwee naar de plek waar zij opgroeiden? ‘Wij woonden allebei in een klein dorpje bij een groot meer. Ik herinner mij nog dat wij het onder het bewind van Ceaușescu moesten stellen met een half brood per dag per persoon. Mensen stonden in lange files te wachten voor hun rantsoen van basisproducten zoals olie, boter, suiker,… Mensen klopten regelmatig bij elkaar aan om te vragen of zij misschien wat producten konden missen. Wij hadden weinig, maar wat wij hadden, deelden wij’, zegt Claudia. ‘Ik herinner mij nog dat mijn moeder suiker achter slot en grendel verborgen hield. Die tijd is gelukkig voorbij. Vandaag heb je een ruim aanbod in de winkels. Alleen, de gemiddelde Roemeen verdient onvoldoende om zich alle producten te kunnen veroorloven’, vult Johan aan.

Van bitter naar zoet

De weinige vrije tijd waarover Claudia en Johan in hun drukke bestaan beschikken, proberen ze zo goed mogelijk in te vullen. Sinds enkele jaren volgt Claudia Nederlandse les. En als het even kan, speelt Johan accordeon. ‘Ik zou graag wat meer tijd hebben om te lezen. Onlangs las ik een boek vol levenswijsheden. Wat mij vooral is bijgebleven, is hoe belangrijk het is om je negatieve ervaringen om te buigen naar iets positiefs. Als je daarin slaagt, heb je veel bereikt in het leven’, zegt Claudia enthousiast. ‘Je kan heel intelligent zijn, maar daarom ben je nog niet wijs. Voor mij bestaat de kunst van het leven erin om met het weinige dat het leven je geeft het maximum te doen. Om van iets bitters, iets zoets te maken. En niet te vergeten: om jezelf in te zetten voor een hoger doel. Voor mij is dat hoger doel mijn vrouw en mijn gezin’, zegt Johan trots.

FAVORIETEN VAN
Claudia en Johan Ungureanu

MOOISTE PLEK IN ROEMENIË
Cucorani.

FAVORIET GERECHT
Een soep gemaakt van koeienmagen.

MOOISTE HERINNERING AAN ROEMENIË
De jaarlijkse familiefeesten.