Ik wil de lezer entertainen met mijn herinneringen aan dat ongewone leven dat ik in ontvangst mocht nemen. En dat is veel meer dan de zotskap Jean Blaute. Dat beeld wil ik graag bijstellen.’ Aldus Jean Blaute aan het begin van zijn boek Met vallen en opstaan, dat focust op zijn rijk gevulde muzikale carrière.

Voor en achter de schermen

Blaute is natuurlijk bekend van op het scherm: De Drie Wijzen, De Bende van Wim, Idool, of Tournee Générale zijn maar enkele van de programma’s waaraan hij deelnam. Natuurlijk is hij ook bekend als muzikant in tal van formaties en begeleidingsbands, zoals van Johan Verminnen of Raymond van het Groenewoud. Achter de schermen verzette hij nog het meeste werk als producer van tal van Vlaamse topartiesten, voor wie hij talloze hits en klassiekers hun definitieve muzikale vorm gaf.

Maar eerst nog even over die zotskap. Dat Blaute uitgroeide tot een vaak goedgemutste en welbespraakte ambassadeur van het betere lied begon waarschijnlijk in Zottegem, waar zijn ouders een muziekwinkel uitbaatten. Wanneer de kleine Blaute in zijn bedje lag, hoorde hij hoe zijn vader accordeons aan het stemmen was. Kleine Jean kon eerder noten lezen dan woorden, stak in de winkel heel wat op over instrumenten en apparatuur, en ontmoette al op jonge leeftijd muzikanten die in de winkel of in de buurt kwamen spelen, zoals Toots Thielemans en Rocco Granata. Uiteindelijk ging Blaute naar het conservatorium van Brussel en trad hij toe tot de begeleidingsband van Marijn Devalck, waarvoor hij meteen partituren schreef. Toen hij op de platen van The Beatles telkens de naam van producer George Martin zag staan, vond hij het rolmodel dat hem op weg zette om onder meer Tim van Wim De Craene, Bakske vol met stro van Urbanus, Brussels by night van Raymond van het Groenewoud, Ik wil je van De Kreuners, Nobelprijs van Clouseau, en Not an addict van K’s Choice te producen. In zijn boek vertelt Blaute ook hoe hij een tijd als acteur met Drs P. samenwerkte, ging dineren met ABBA, bij de vuilnisdienst van New Orleans verzeilde, en een unieke demotape van Bob Dylan naar de knoppen hielp.

Niet te oud worden

Dat er naast de successen ook ontgoochelingen te verwerken waren, steekt Blaute niet onder stoelen of banken. Hij is eerlijk over zijn minder handige kanten, zoals zijn afkeer van gladjanussen in de muziekindustrie, zijn nonchalante omgang met eigen verwezenlijkingen (‘Op het moment zelf hecht ik nooit de juiste waarde aan wat ik heb gedaan.’), zijn opstandige houding soms, zijn gezondheidsproblemen en zijn gebrek aan financiële feeling. ‘Ik heb recht op een pensioenuitkering van 1.450 euro per maand. Tel daar het weinige spaargeld dat ik heb bij en de conclusie is dat ik niet te oud mag worden.’ Door het boek te kopen of naar de boekvoorstelling te gaan, steun je dus een goed doel: Jean Blaute zelf. In Asse brengt hij zijn verhaal met aangepaste muziek en duiding. Tussendoor wordt er ook heel wat gelachen.

DO – 8 FEB – 20.00
Met vallen en opstaan Jean Blaute
Asse, Oud Gasthuis, 02 456 01 60