Nutsgebouwen zoals een zendtoren, windtunnel, ijskelder, bunker of geluidsmuur. Private woningen, tuinwijken, wooncentra voor slechtzienden, senioren, gezinnen van alle formaten. Publieke ruimten voor ontmoeting, cultuur, onderwijs en bezinning. Groengevels, betonen glasstructuren, ‘arme’ architectuur en luxueuze paviljoenen. Modulair, circulair, inbreiding, uitbreiding, passief, slow, sociaal, brutaal,… Het passeerde allemaal de revue.

Mijn 100e en tevens laatste stukje in deze rubriek vier ik graag met het samenlevingsproject Vosberg dat al enkele jaren in de steigers staat en popelt om eruit te schieten. Enthousiastelingen van verschillende generaties tekenden het plan om de site van het voormalige klooster van de Paters Passionisten in Wezembeek-Oppem te transformeren tot een woongemeenschap. Ze willen er samen bouwen aan een inclusieve, solidaire en gastvrije leefplek met respect voor de natuur en de authenticiteit van deze unieke locatie met een fantastische kloostertuin. Zo leeft de filosofie van de Passionistenorde verder in een hedendaagse context. Het klooster wordt verbouwd tot individuele woonunits met gedeelde gemeenschappelijke ruimtes en enkele solidaire woningen voor sociaal kwetsbare personen. Daarnaast komen er ook een dorpsplein, kribbe, wijkcafé en initiatiefruimtes voor artistieke en sociale projecten. Op die manier willen de toekomstige bewoners ook de buurt en de omwonenden letterlijk binnen de kloostermuren halen en verbondenheid creëren.