Ik ben in Wolvertem opgegroeid’, zegt Bruno Baudewyns. ‘Ik ging in de Hoogstraat naar school en studeerde in Virgo Sapiens in Londerzeel. Hogere studies deed ik in de Ham (Thomas More) in Mechelen. Ik volgde de richting boekhouding-informatica en heb een diploma export en expeditie. Mijn vader Marcel is sinds 1969 verzekeringsmakelaar. Ik ben de tweede generatie, en ben nu 29 jaar bankagent van Crelan en onafhankelijk verzekeringsmakelaar.’

Baudewyns is actief in het verenigingsleven. ‘Ik ben zo’n zeven jaar voorzitter van Unizo Wolvertem. Samen met de gemeente organiseren we de avondmarkt en rommelmarkt. Daarnaast ben ik bestuurslid van de voetbalclub. Ik voetbalde er van mijn 7 tot 20 jaar en ook mijn drie zonen hebben er gespeeld. Verder zet ik mij in voor het goede doel. Dat doe ik als voorzitter van de Serviceclub Fifty One Brussel-Noord. Zo hebben we in vier scholen van de regio de actie tegen de lege brooddozen ondersteund. Daarvoor hielden we een inzameling bij vijftien bedrijven en zelfstandigen.’

Onderhoud kan beter

Baudewyns woont graag in Wolvertem. ‘Wolvertem is nog een groene en landelijke gemeente. Zo heb je het Neromhof, de Boskapel, het natuurgebied de Beemden en natuurlijk de Plantentuin Meise. Dat zijn enorme troeven voor onze gemeente. Hoe ze van die oubollige Plantentuin iets modern hebben gemaakt, is ongelofelijk. Wat volgens mij beter kan, zijn de fietspaden. Die laten op veel plaatsen te wensen over. Er ligt wel een fiets-o-strade langs de A12, maar langs de gemeentewegen is er nog veel werk aan de winkel. Ik vind ook dat de dorpscentra en gemeentewegen een beter onderhoud verdienen.’

Rijke cultuur

Wat brengt de toekomst? ‘De familiezaak verder zetten. Mijn zoon Ruben is nu de derde generatie in de zaak. Het kantoor bestaat al 54 jaar en heeft als enige nog een bankautomaat in onze gemeente. We hebben altijd geïnvesteerd in menselijk contact en dat zal zo blijven. Als ik kan, dan reis ik graag naar Spanje en Italië. Ik zou ook graag een grote reis maken naar New York en Canada. Daarnaast ben ik een grote fan van citytrips.’

‘We hebben hier een rijke cultuur, die de mensen vaak niet kennen. Je moet niet per se naar het buitenland om steden te bezoeken, ook bij ons is er enorm veel te zien. In historische gebouwen denk ik vaak aan de menselijke verhalen achter de stenen. Wat zou het geven als de muren konden praten? Wie heeft hier allemaal geleefd en waarom? Dat intrigeert mij. Het menselijk aspect en het sociaal contact is zowat de rode draad in mijn leven.’