Toch blijkt een aanzienlijk aandeel van de mensen nog steeds behoorlijk sceptisch te zijn over de noodzaak van onmiddellijk en efficiënt ingrijpen. Ook op de kleine schaal tijdens mijn wandelingen en tochten op verkenning voor RandKrant zie ik elke maand de noodzaak van actie voor het klimaat.

Zeker met zulke evidentie. En toch. Nu het al een hele tijd overduidelijk is dat de biodiversiteit wereldwijd achteruit gaat, dat wij onvoldoende duurzaam omspringen met natuur en ruimte, dat we afstevenen op een enorme klimaatcrisis, dat de vele wetenschappelijke adviezen zeggen dat er dringend actie nodig is, blijft het toch verrassend dat een grote groep mensen voorstander is om verder te doen zoals we bezig zijn.

Het ‘leefsysteem aarde’ staat onder zware druk en toch is er voor velen nog steeds weinig aan de hand. Après nous… Door het Europese natuurherstelplan moeten de lidstaten nu afzonderlijk plannen goedkeuren over de nationale invulling van deze Europese wetgeving. Alle kans dus dat ons opnieuw allerhande armworstelingen te wachten staan. Een aantal lidstaten zullen waarschijnlijk streven naar een zo leeg mogelijke doos. Een mens zou denken dat we onze lessen hebben geleerd, maar nee, blijkbaar niet.

Eigenlijk is het jammer dat de volgende generaties ons niet verantwoordelijk zullen kunnen stellen voor ons huidige gedrag, want tegen dan zijn we er niet meer. En de eco-modernisten blijven maar zweren bij de vindingrijkheid van de mens die genoeg vernuft heeft om voor alle problemen technische oplossingen te vinden. Dat is echter een te gemakkelijk uitvlucht om alles voor ons uit te blijven schuiven.

Ik ben echt benieuwd naar de komende beslissingen van de lidstaten. Moge het licht alsnog gaan schijnen.