Als je je buiten waagt, is de kans groot dat je te maken krijgt met vijandige mensen of natuur. We leven in een wereld vol gevaren, waar we maar beter voorzichtig mee omspringen. De kans op onheil is groot, wees dus maar beter voorbereid.

Die redenering past in hetzelfde plaatje waar we regelmatig tegenaan lopen bij het inrichten van een terrein. Bijvoorbeeld: een natuurlijke vijver aanleggen, is absoluut onverantwoord, want de (klein)kinderen gaan daar zo goed als zeker insukkelen. Plant ook geen giftige planten, want de (klein)kinderen gaan daar van eten en dat betekent zo goed als zeker hun dood. Maak de tuin klinisch proper, want anders doemen er zeker muizen, virussen en zeer gevaarlijke beesten op.

Behoorlijk overtrokken allemaal. Een teken van doemdenken. Waar gaat dit naartoe? Gezond verstand en een natuurlijke reflex naar realistische preventie lijken verdwenen. Het lijkt wel alsof we in hysterische tijden terecht zijn gekomen. De apocalyps dreigt. Er is geen ontkomen aan.

Mag het wat rustiger en objectiever? Misschien kunnen we gewoon wat meer aandacht besteden aan onze gezondheid en ons immuunsysteem dat de voorbije decennia danig uit balans raakte door onze overhygiënische levenswijze en onze slechte lucht-, water- en voedselkwaliteit? Wat we eten, drinken en inademen maakt ons veel zieker dan al die vermeende plagen. Daaraan verhelpen zal ons veel gezonder maken dan alle doemscenario’s samen.