Niet dat er geen vooruitgang is geboekt. Het aantal katten in asielen daalde in 2017 met 14%. Toen kwam corona… Mensen die van thuis uit moesten werken, haalden massaal katten of honden in huis. Ondertussen hoeft thuiswerken niet meer en werden die dieren een last. Gevolg: de cijfers van dierenasielen zijn terug gestegen. Te veel mensen blijven een huisdier zien als een object dat je aankoopt en wegdoet als je het niet meer nodig hebt. Daar verandert de wetgeving helaas niets aan.

In 2017 stierf mijn kater Casper. Ik had nog een kat en had er graag een tweede bij genomen. Maar ik had het financieel moeilijk en vond het niet verantwoord. Ondertussen gaat het beter. Eind vorig jaar overwoog ik om toch een tweede kat te nemen. Al gauw begon het me te dagen dat mijn zoektocht verre van evident zou worden. Asielen hebben heel wat katten die een baasje zoeken. Maar het zijn meestal dieren die gewoon zijn om buiten te kunnen. Ik heb in mijn leven zoveel dierenleed bij buitenkatten gezien dat ik de mijne liever als binnenkatten houd. Van een buitenkat een binnenkat maken is niet evident. Ik begrijp dat asielen dat afraden.

Ik dacht, dan misschien een kitten, die zijn het nog niet gewoon om buiten te gaan. Helaas weer mis. Kittens worden in duo’s ter adoptie aangeboden. Tenzij er al een sociale kat in huis is. Van maximum 6 jaar. Balder is 8. Van 1 naar 3 katten gaan, zie ik niet zitten. Ik begrijp vanwaar dit komt: 2 kittens spelen met elkaar in plaats van met je gordijnen. Vanaf 7 à 8 jaar zijn katten senioren. Veel oudere katten zijn niet gesteld op jong kittengeweld. Maar ik ken mijn kat. Balder is jong van hart en speels. Ik denk echt niet dat hij een kitten vervelend zou vinden.

Omdat het zo moeilijk bleek, ben ik zelfs gaan kijken op sites van fokkers. Helaas kweken die alleen raskatten. Veel te duur voor mij. Ik hoef ook helemaal geen raskat. Ik wil een doodgewone huis- tuin- en keukenkat die binnen kan leven en die graag speelt met een kattenmaatje.

We zijn een half jaar verder en Balder heeft nog steeds geen vriendje. In de Rand zijn maar een handvol asielen actief. Van de beschikbare katten is er maar eentje die misschien geschikt is voor mijn situatie. Als ik ook naar Brussel en Mechelen kijk komen er een paar misschiens bij. Op zoek naar illegale nestjes dan maar? Er zullen er binnenkort wel weer genoeg zijn…

Regels baren meer regels. Dierenasielen zien veel miserie, dus worden ze strenger. Regels snijden aan twee kanten. Ze komen er omdat er gedrag is waar paal en perk aan gesteld moet worden. Helaas straffen ze ook (of zelfs vooral) mensen die het wel goed menen. Ik voel me gestraft. Terwijl ik nochtans een kattenbaasje ben dat haar verantwoordelijkheden kent en ernstig neemt. Aan de andere kant lopen er nog steeds volop katten rond die noch gesteriliseerd noch gechipt zijn. En worden er nog steeds dieren gedumpt. Misschien die wetgeving toch eens evalueren? En meer inzetten op een mentaliteitsverandering?