De ene periode, ik schat omstreeks de jaren 1980, ging het redelijk goed. Daarna moest je van het taaie type zijn om telkens opnieuw het openbaar vervoer te gebruiken. Ettelijke jaren na elkaar ging het erg moeizaam en wou ik er regelmatig  de brui aan geven omdat je nooit op voorhand wist of je op tijd op je bestemming zou geraken.

Maar kijk, de voorbije tijden gaat het weer merkelijk beter, al stijgt het aantal reizigers op heel wat lijnen alweer tot gevaarlijke dichtheden in deze coronatijden. Toch rijden de meeste treinen redelijk stipt. Als je je verplaatsing kan beperken tot hooguit één overstap is de kans op succes groot.

Maar waar het al die jaren tot op vandaag niet juist zit, is de prijs. Een ritje Vilvoorde- Gent Sint-Pieters kost voor een gewone reiziger ongeveer 10 euro. Dat is veel geld voor een zestigtal kilometer en een verplaatsingstijd van zeggen en schrijven een uur. En dan moet ik eerst nog van thuis in Vilvoorde naar het station en van het station in Gent naar mijn eindbestemming. Als ik veel geluk heb, lukt dat in ongeveer anderhalf uur.

In mijn omgeving zijn hierdoor nogal wat mensen ontmoedigd geraakt en laten ze de trein links liggen. Als ik datzelfde traject met de auto afleg, ben ik zes liter benzine kwijt. Tot voor kort kostte dat negen euro, maar dan heb je wel het comfort dat je van deur tot deur rijdt, en als je je moment wat uitkiest fileloos ter plaatse geraakt in minder dan een uur.

Natuurlijk moet je je verzekering, onderhoud, enzovoort, daar bijtellen, maar die heb je al, onafhankelijk van het aantal gereden kilometer. De financiële balans tussen auto en trein bestaat dus niet. De trein is gewoon te duur. Daar zijn al mijn reisgenoten het mee eens.

In deze neoliberale tijden mag het openbaar vervoer echter niet goedkoper, want de inkomsten van de NMBS moeten voor een groot deel van de reizigers komen. En dus zal deze vervoersvorm in de toekomst nog duurder worden, zeker niet goedkoper. Zonde, want de landen waar dat wel het geval is, zoals Luxemburg, schrijven een veel interessanter verhaal. Zowel voor de reiziger als de treinmaatschappij.