Geen vergunning wil waarschijnlijk zeggen dat de huidige infrastructuur volledig wordt uitgeschakeld, of slechts een bijrol zal spelen in de zekerheid dat het licht niet uitgaat.

Eind december was er nog steeds geen duidelijkheid. De politieke beslissers spelen het hard, spreken elkaar zonder blozen keihard tegen. De werkgevers pleiten inmiddels ondubbelzinnig om in Doel twee kerncentrales langer open te houden. Ze vinden een bondgenoot in de MR die alles op alles zet om dat te bewerkstelligen.

De stad Vilvoorde zou maar wat graag een bijkomende capaciteit uitgebouwd zien op haar grondgebied. Groen wil de bijkomende uitstoot van koolstof en stikstof compenseren met Europese trekkingsrechten. Een buurtcomité liet inmiddels weten de site te willen omvormen tot een heus natuur- en wandelgebied.

En zo zijn we weer een kluwen rijker, zonder een duidelijke visie over de toekomst van onze energie. Het is volstrekt onduidelijk welke richting het zal uitgaan. De omwonenden trekken er zich op het eerste zicht weinig van aan, zo blijkt uit gesprekken die ik voerde. Ze wachten gelaten af, in de hoop dat het gezond verstand zal zegevieren. Alleen weet niemand nog wat dat gezond verstand dan wel mag zijn.

Het zal de slechtvalken, die zich al jaren op de koeltorens nestelen, worst wezen. Voor hen ziet de toekomst er vooralsnog rooskleurig uit: de huidige koeltorens, hun woonst, zullen er volgens hen nog wel even blijven staan. Al de rest is mensenspeculatie, denken ze.