‘Archeologen zochten en vonden resten van de aarden stadsomwalling’, legt Jona Broothaerts, stadsarchivaris van Vilvoorde, uit. ‘In de 14e eeuw werden in onze stad stenen stadswallen gebouwd die later werden vervangen door een aarden omwalling omdat die beter bestand was tegen buskruit. De stadswal is in de loop der eeuwen erg nuttig gebleken bij beschietingen met kanonnen.’ Van de stadswallen is vandaag niets meer te zien bovengronds, maar ze hebben wel hun stempel gedrukt op het stratenpatroon van de stad. ‘Vooral de ligging van de verschillende stadspoorten zoals de Mechelse poort en de Leuvense poort hebben mee het stratenplan van Vilvoorde bepaald. Die poorten en de diepe gracht die voor de wallen was gegraven, bleven bestaan tot in de 19e eeuw.’