Dewit is, net als zijn echtgenote Brigitte Meyvaert, geboren en getogen in Hoeilaart. Hij is altijd actief geweest in zijn gemeente, vooral dan in zijn wijk ’t Lindeke. Hij heeft zelfs vier boeken uitgegeven over Hoeilaart. ‘Over de handelaars van vroeger en nu, de cafés, de postkaarten die in de gemeente zijn uitgegeven, en over de inwoners van ‘t Lindeke.’ De boeken zijn wegens succes uitverkocht. En nu is hij begonnen met de uitverkoop van zijn talloze verzamelingen, waar hij tientallen jaren aan heeft gewerkt. Dewit staat er in de wijde omtrek om bekend dat hij thuis, netjes in mappen en albums opgeborgen, beschikt over 98.0000 sigarenbanden, ontelbare munten uit binnen- en buitenland, oneindig veel postzegels, 44.000 verpakkingen van suikertjes, 7.000 doodsprentjes, 5.000 wijnetiketten, 4.500 luciferdoosjes en bijna 400 postkaarten van Hoeilaart.

Gehelmde koning

Die verzamelwoede begon met een chocoladereep. ‘Toen ik klein was, zaten er prentjes bij de chocoladerepen van Jacques. Die ben ik beginnen verzamelen. Daarna is het niet meer gestopt.’ Dewit heeft geen voorkeur voor één van zijn verzamelingen. Hij is ook niet speciaal gehecht aan een bepaald verzamelobject. Maar als we de verzamelingen overlopen, begint hij toch bij de postzegels. Dewit is nog altijd bestuurslid van postzegelclub Philatelia Sint-Hubertus in Tervuren, ook al heeft hij ondertussen zowat alle zegels die hij wilde. ‘Mijn verzameling is redelijk compleet. Een land als Albanië heb ik zelfs volledig, hoewel het niet makkelijk is die zegels naar hier te krijgen. Mocht ik natuurlijk ooit nog de reeks van de Roi Casqué kunnen completeren (bekende reeks ‘bevrijdingszegels’ met een gehelmde koning Albert I, red.) of een ongestempelde ‘Penny Black’ (de eerste Britse kleefbare publieke postzegel, red.) van enkele honderdduizenden euro in handen kunnen krijgen, dan zou ik natuurlijk niet nee zeggen.’ Over het algemeen geldt dat postzegels van voor 1960 de duurste zijn. En die van na 1960 kan je nog altijd gebruiken om brieven te versturen. ‘Je hebt dan wel grote enveloppen nodig als je zegels van een frank gebruikt.’

Postkaarten en doodsprentjes

Ook de postkaarten over Hoeilaart zijn hem dierbaar. Hij heeft er tussen de driehonderd en vierhonderd, die teruggaan tot 1900. Dat is naar schatting nog maar een derde van het totale aantal dat ooit in Hoeilaart werd uitgegeven. Wat de munten betreft leren we dat een volledige verzameling niet alleen élk ontwerp van élke muntwaarde omhelst, maar van een muntwaarde met een bepaald ontwerp ook nog eens elke jaargang. Nog een speciale verzameling zijn de doodsprentjes. ‘Dat is een beetje luguber, maar ik heb er van bijzondere personen als John Kennedy en Lady Di, of van Armand Pien en Marc Sleen. Dat van Jean-Luc Dehaene heb ik gekregen van een journalist van RINGtv. Want dat heb je ook: als mensen weten dat je verzamelt, krijg je links en rechts al eens iets toegestopt.’ Maar zijn levenswerk, netjes gebundeld en geordend in mappen gaat nu in de uitverkoop. ‘Het wordt allemaal wat veel en mijn zoon zet mijn verzameling niet verder, wat ik begrijp. Het geld dat ik er nog voor krijg, kan ik aan de kleinkinderen besteden. De suikerzakjes, wijnetiketten, sigarenbanden en tweeduizend postkaarten van Lourdes zijn al weg. Wie geïnteresseerd is, kan zich melden voor de munten en de postzegels. De postkaarten van Hoeilaart en de ongestempelde postzegels houd ik bij. En de prentjes van chocolade Jacques, waarmee het allemaal begon.’