De titel stond in kapitalen op een raam van een nieuwe zaak in Asse. Onderweg naar een opdracht over de triagepost van de spoedafdeling van een lokaal ziekenhuis viel zijn oog op de haastig neergekrabbelde boodschap die door de coronamaatregelen inmiddels erg twijfelachtig was geworden. ‘Ik weet nog steeds niet of de zaak ooit is geopend, maar het beeld van die onafgewerkte, ruwe gevel sprak me direct aan’, zegt David Legrève (42), die in zijn eerste fotoboek wel meer dubbele bodems smokkelde.

De persfotograaf is inmiddels 17 jaar aan de slag als regiomedewerker van Het Laatste Nieuws en 12 jaar bij RandKrant. Voor zijn boek Weldra openingwilde hij meer dan louter registreren. ‘Ik ging op zoek naar situaties die niet expliciet, maar wel veelzeggend waren. Ik wilde geen geïntubeerde lichamen tonen, maar mijn persoonlijk beleving van de crisis vertalen. Door de vreemde, nieuwe situatie ben ik mijn opdrachten met een dubbele bril beginnen te bekijken.’ De louter illustratieve nieuwsbeelden belandden in de krant, die met meerdere betekenislagen en soms ook een vleugje poëzie of een persoonlijke link werden opzijgelegd voor het boek.

‘Door de lockdown vloeide het professionele makkelijker over in het privéleven. Er was meer tijd om te genieten van wat dichtbij is.’

Met het coverbeeld viel alles mooi op zijn plaats, maar het was de foto van een hond die in een leegstaande vitrine lag te slapen die de reeks definitief op gang trok. ‘Het tafereel zag er in het zonlicht tegelijk vredig en dreigend uit, en illustreerde treffend de eerste weken van de lockdown. De lucht was nog nooit zo blauw. De natuur was alles opnieuw aan het overnemen. Maar op de achtergrond stierven er wel mensen.’ In het begin joeg het onbekende en onzekere ook de fotograaf angst aan, maar met een essentieel beroep kon hij in tegenstelling tot vele anderen wel aan het werk blijven. ‘Als ik de afstandsmaatregelen en mondmaskerplicht respecteerde kon ik evenveel mensen blijven zien als voorheen. Ik merkte dat velen door de isolatie blijer dan ooit waren om eens met iemand te kunnen praten.’

Lege zitbanken en Brusselse ring

Het fotoboek, dat de periode van 16 maart tot 25 juli 2020 beslaat, pendelt tussen het journalistieke en het persoonlijke. ‘Het is een tijdsdocument dat de onwezenlijke periode die we allemaal samen doormaakten in herinnering brengt. Er is aandacht voor het absurde van sommige regels, met bijvoorbeeld de afgeplakte zitbanken, maar ook voor menselijke solidariteit. Neem de 74-jarige vrouw die plots een essentieel beroep uitoefende en willens nillens haar stoffenwinkel open wilde doen, ook al behoorde ze tot een risicogroep. Je merkt hoe feestjes plots achter schermpjes werden gevierd, of op grote afstand.’ Een proclamatie vond plaats in een voetbalstadion en de term raambezoek kreeg een nieuwe dimensie. Tussen de werkopdrachten fotografeerde Legrève zijn eigen gezin, vooral in de tuin. Hij zag er zijn kinderen ravotten en zijn vrouw zijn vader een coronacoupe geven.

Het meest geslaagd zijn de foto’s waarop Legrève subtiele details spot. ‘Op een verlaten stuk Brusselse Ring in Zaventem wijst een remspoor op achterliggend onheil. Op een andere foto zie je een huis dat brandweermannen niet erg coronaproof aan het stutten zijn nadat het is aangereden door een vrachtwagen. Mij sprak vooral het contrast aan tussen de chaos buiten en een knuffelbeertje dat vanuit het raam onbewogen en geduldig leek te wachten op voorbij wandelende kinderen.’

Fotografie als levensstijl

Eigenlijk wilde Legrève eerst een meer artistiek kunstboek maken, maar dat werd hem afgeraden. De Gentse organisatie Mentormentor, die fotografen ondersteunt in hun artistiek proces, wees hem op het feit dat je geen kunstenaar hoeft te zijn om een fotoboek uit te brengen. ‘Dat heeft voor een déclic gezorgd. Vervolgens heb ik de inleiding geschreven en ben ik beelden op mekaar beginnen afstemmen. Samen met de vormgeefster heb ik gekozen voor een ruwe cover met een open rug. Dat onafgewerkte paste goed bij het openingsbeeld.’

‘Door de pandemie heb ik me onverwacht extra kunnen verdiepen in de fotografie. Daaruit is gebleken dat het destijds de juiste keuze was voor mij. Fotografie is immers niet alleen een beeldtaal, maar ook een levensstijl die me nog altijd even hard boeit, intrigeert en gelukkig maakt.’ Het doel is om over drie jaar, wanneer hij 20 jaar regionaal persfotograaf zal zijn, een tweede fotoboek uit te brengen met een selectie uit zijn uitgebreide archief.

 Weldra opening kost 35 euro en is te bestellen via david@davidlegrève.com