Duquet (38) is afkomstig van Zellik. Ze studeerde sociologie aan de Vrije Universiteit Brussel, gevolgd door ontwikkelingssamenwerking. Daarna was ze onderzoekster aan de vakgroep sociologie van de VUB. Ze werkte voor het Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap en de federale overheidsdienst Volksgezondheid en nu is ze hoofd van het woon-zorgcentrum Hingeheem in Asse. Haar man leerde ze kennen in Meise. Sinds 2012 woont ze in Wemmel.

‘We hebben onze rijwoning eerst twee jaar moeten renoveren, maar we wonen hier graag. Wat meer aandacht voor de verkeersveiligheid zou goed zijn. De gemeente investeert wel in fiets- en voetpaden, maar dat kan allemaal nog wat veiliger. We wonen op een boogscheut van de gemeentelijke basisschool, en toch brengen we onze zoon en dochter met de auto naar school. Met de fiets is het gewoon te gevaarlijk. Soms is er een stukje fietspad, dan weer niet en tijdens de ochtendspits is het echt een waagstuk om tussen het verkeer te laveren. De schoolomgeving zelf is wel al aangepakt. Nu hopen we dat er ook werk wordt gemaakt van veilige fiets- en wandeltrajecten.’

Uitlaatklep

‘De velden en bossen in de Vlaamse Rand zijn onze geliefkoosde plekken om te fietsen of te wandelen. Mijn familie komt uit Asbeek (Asse). Van daar trekken we er graag op uit naar het Kravaalbos en het Pajottenland. Maar ook kortbij huis kunnen we genieten van de natuur. We wonen in de Neerhoflaan die uitgeeft op de velden. We hebben een vlotte verbinding met Brussel en toch is de groene Rand vlakbij. In de natuur wandelen, is mijn uitlaatklep. En voor de kinderen gaan we naar het nieuwe speelbos aan de Motte in Wemmel. Daar kunnen ze zich echt uitleven.’

Applaus

Duquet volgt yoga in Dilbeek en gaat zwemmen in Meise. ‘Dat heb ik nodig om tot rust te komen. Uitblazen, want het zijn heftige maanden geweest. Nog altijd trouwens. Ik heb nachten wakker gelegen van corona en het is nog niet voorbij.’ Als directrice van het woon-zorgcentrum Hingeheem in Asse weet ze waarover ze spreekt. ‘Het woon-zorgcentrum biedt onderdak aan 95 bewoners. Met de coronamaatregelen is het niet makkelijk om veiligheid én welzijn te garanderen. Het is heel zwaar voor de bewoners en het personeel. In het begin was er applaus; nu is iedereen corona beu. Dat maakt het allemaal nog zwaarder.’

Snel schakelen

‘We hebben er als team echt alles aan gedaan om eenzaamheid bij de bewoners tegen te gaan. Er werden raam- en terrasbezoeken georganiseerd, we deden bezoeken via skype, er kwamen babbelboxen met tafels binnen en buiten, we organiseerden veel activiteiten en praten heel veel met onze bewoners. Dat vraagt extra inspanningen van het personeel, want elk bezoek of contact op afstand moet begeleid worden. Ook de vaak negatieve berichtgeving over corona maakt het mentaal zwaar. Maar onze bewoners hebben het goed doorstaan. Tot op heden hebben we geen coronabesmetting gekend. We blijven heel voorzichtig. De richtlijnen volgen elkaar snel op. We moeten telkens snel kunnen omschakelen. Een beetje rust zou stilaan welkom zijn.’