Barbara Luypaert (41) woont al vier jaar met man, zoon (6) en dochter (3) in Vossem, vlakbij de grens met Leefdaal. Daarvoor woonde ze in Laken, Molenbeek, Vorst en Meise, vanwaar ze afkomstig is. ‘Mijn hele leven speelt zich af in de Rand en Brussel. Ik ben opgegroeid in Meise waar ik lagere school liep in de katholieke basisschool Sinte-Maarten. Daarna studeerde ik aan het Maria Assumpta Lyceum in Laken en de Sociale Hogeschool in Schaarbeek. Ik koos voor de opleiding sociaal assistent. Ik studeerde ook agogiek aan de Vrije Universiteit Brussel. Mijn familie woont nog in Meise, mijn schoonfamilie in Wezembeek-Oppem en ik werk voor Cultureghem in Anderlecht. Ik pendel dus veel tussen de Rand en Brussel.’

Spelen en eten

‘Het zijn twee werelden die ik niet kan missen. Brussel is zo divers. In Anderlecht alleen al zijn er 170 nationaliteiten. Diversiteit, hyperdiversiteit, superdiversiteit ervaren wij bij Cultureghem als gewoon. Wij kiezen ervoor mensen te verbinden in hun dagelijkse noden, los van origine of culturele achtergrond. Onze originaliteit schuilt in haar eenvoud. We werken vanuit de Abattoir en transformeren Kuregem van een no-go zone naar een mustgo zone. De markt van de Abattoir in Anderlecht ontvangt wekelijks 100.000 mensen tijdens verschillende markten. Maar er zijn ook dagen dat er geen markt is. Dan werkt Cultureghem met vrijwilligers om er een bruisende ontmoetingsplek van te maken.’

Hoge nood

Cultureghem is tijdens de coronacrisis blijven verder werken. ‘Cultureghem bereikt met het verdelen van groenten en fruitpakketten 2.500 mensen. We leveren ook per fiets aan niet-mobiele mensen. De nood blijkt zeer hoog. Tijdens de lockdown was er echter geen markt en moesten we dus via giften en eigen middelen voeding aankopen. Normaal doen we kookworkshops met scholen en we zoeken ook ruimten in de stad om te delen. We willen meer speelruimte creëren en hebben ook mobiele speelboxen waar kinderen gebruik van kunnen maken.’ 

Luypaert pendelt naar Anderlecht met haar speedelec. ‘Ik doe er zo’n uurtje over, het is plezant en het heeft alleen maar voordelen, want ik weet perfect wanneer ik thuiskom. Enkel als het stormt of ijzelt, kies ik voor de auto of voor tram 44. Ik zie de laatste jaren veel meer fietsers in het straatbeeld. Dat is een goede evolutie. Van Vossem naar Anderlecht is het 20 km fietsen, die je bijna altijd op een afgescheiden fietspad kan afleggen. Ik ben blij dat er meer in fietsinfrastructuur wordt geïnvesteerd. Ook hier in Tervuren mogen we niet klagen: de mobiliteitsswitch is ingezet.’

Vakantiepark

Het contrast tussen haar werkplek en thuis kan niet groter zijn. ‘De stad bruist. Het prikkelt je en ik heb dat mentaal nodig. Thuis in Vossem is er veel fysieke ruimte en rust. Ook dat heb ik nodig. Vossem is nog een echt dorp. In Tervuren gebeurt veel, de gemeente promoot het toerisme. Wist je dat hier zelfs vier ijsjeszaken zijn? We hebben hier ook veel open ruimte met velden en groen, het Afrikamuseum en een supergrote speeltuin aan de Warandepoort. In het Zoniënwoud is er tevens een bmx-parcours op kindermaat. Kortom: het is hier een beetje een  vakantiepark.’