01 jul '20

‘Brussel geeft mij een vakantiegevoel’

3546
door Nathalie Dirix
‘Op reis gaan en je dagelijkse routine achterlaten, dat is vakantie. Meestal gaan mijn partner en ik in mei of oktober met vakantie. Tijdens de zomer nemen we al vele jaren vakantie in België.'

'Hier zijn zoveel mooie zaken die je kan bezoeken. Ik denk aan het schone Brugge, maar ook aan Brussel. Onlangs bezochten we er het Muziekinstrumentenmuseum. Indrukwekkend.'

‘Deze zomer plannen we een bezoek aan het museum Bozar in Brussel. Dat in combinatie met een terrasje op de Grote Markt lijkt me een perfecte vakantiedag. Brussel geeft me sowieso een vakantiegevoel. Al die talen die je er hoort, brengen je meteen in een internationale sfeer. Die diversiteit is eigen aan Brussel én Tervuren. Ik voel me daar goed bij.’

‘Er is nog een plek dichtbij huis die me een vakantiegevoel geeft: het park in Tervuren en het Afrikamuseum. Op die plek voel ik me terug in Afrika. Het continent waar ik tot 1995 woonde en nog steeds van hou. Wat Afrika voor mij betekent? Dat is te veel om op te sommen. Tijd nemen om te leven, relaxed door het leven gaan, rustig ademen. Tijdens het weekend leef ik graag the African way. Take it easy is dan mijn motto.’

‘Hebben we plannen voor het najaar? De kans bestaat dat we binnen Europa op reis gaan. Portugal is een optie, maar met de onzekerheden die corona met zich meebrengt, is het nog even afwachten. De crisis van de voorbije maanden was een opdoffer. Ik heb het dan niet meteen over mezelf. Ik vond het erg dat ik de oudere mensen die ik begeleid, niet kon bezoeken. Nog veel erger vond ik hoe de pandemie de meest kwetsbaren in onze samenleving trof. De pijnlijke effecten daarvan dringen nog niet voldoende tot ons door.’

‘Veel mensen snakken naar de zomer. Zelf kijk ik er ook naar uit. Ik hoop vurig dat die curve het nulpunt bereikt. Dat het warme weer ons nieuwe energie geeft. De zon ons nieuwe hoop brengt. En dat we opnieuw kunnen genieten van het gezelschap van onze vrienden en familie. Binnenkort hebben we met m’n schoonfamilie een reünie. Daar kijk ik naar uit. Samen gezellig rond de tafel. We hebben het zo lang moeten missen.’

‘Ik hoop ook dat dit een zomer van solidariteit wordt. Het virus heeft ons doen inzien hoezeer we elkaar nodig hebben. Er is nog een andere hoop die ik koester: laten we de tragedie van George Floyd niet vergeten. Zijn dood zou ons allemaal moeten raken. Racisme werkt als een virus. Het is besmettelijk en brengt veel ellende met zich mee. Ook dat virus moeten we uitroeien. Het is onze plicht. Eigenlijk is het eenvoudig: behandel anderen zoals je zelf behandeld wil worden en het wordt gegarandeerd een mooie zomer!’