Hoewel de vonk bij Pascale niet meteen oversloeg, duurde het niet lang of ook zij voelde zich aangetrokken tot die Turkse jongeman die haar het hof maakte. ‘Het waren vooral zijn gedrevenheid en integriteit die me aanspraken.’

Samen voor hetzelfde doel

Snel bleek dat de romance tussen Pascale en Ergun meer was dan een zomerliefde. Drie jaar na hun kennismaking besloten ze om samen een leven in België op te bouwen. Voor Ergun was dat een grote stap. Je familie, vrienden en loopbaan achterlaten, het doet iets met een mens. ‘Toen ik hier aankwam, was de aanpassing niet eenvoudig. Ik had het geluk dat Pascale een excellente gids was. Zij heeft geholpen mijn weg te vinden. Ik ben begonnen met Nederlands en Frans te studeren. Op vrij korte tijd kon ik aan de slag bij een metaalverwerkend bedrijf in Vilvoorde. Daar heb ik heel wat groeikansen gekregen. Vandaag werk ik er nog steeds, nu als operationeel verantwoordelijke. In die beginjaren heeft de club waar ik basketbal speelde een belangrijke rol gespeeld. Want laten we een kat een kat noemen: als buitenlander word je niet altijd aanvaard. In een sportclub heeft je afkomst geen belang. Wat daar telt, is dat je samen voor hetzelfde doel gaat.’

Humanitaire waarden

Pascale waardeert de gedrevenheid van Ergun. ‘Ik onderschat de inspanningen niet die hij heeft moeten leveren om alles achter te laten en van nul te herbeginnen. Hij heeft een grote wilskracht. Ook als hij een tegenslag te verwerken heeft, duurt het niet lang of hij is opnieuw klaar om verder te gaan.’ Hoe valt het mee om meer dan zeventwintig jaar gehuwd te zijn? ‘In het begin waren onze families niet bepaald gelukkig dat we voor elkaar kozen. Met de tijd is dat veranderd. Soms krijg ik de vraag of onze verschillende religieuze achtergronden geen probleem geven. Zelf ben ik vrijzinnig opgevoed en speelt religie geen echte rol in mijn leven. Ergun is Aleviet. Het Alevitisme is een niet-dogmatische strekking van de islam. Zij zoeken God of Allah niet in de hemel maar in zichzelf en hun medemens. Humanitaire waarden staan centraal en daarin vinden we elkaar.’

Liefdesvruchten

Pascale en Ergun zijn de ouders van Berkan (23) en Damla (18). Ze hebben hun kinderen in het Nederlands en het Turks opgevoed. ‘Ik praat met hen in het Nederlands, Ergun in het Turks. Toen ze wat ouder werden, hebben we ze nooit verplicht om mee te gaan naar Yakapinar, het dorp waar de familie van Ergun woont. We merken dat ze er toch graag naartoe blijven gaan. Hoewel ze hun Turkse familie niet zo vaak zien, is er een band.’ Ergun voegt eraan toe dat de geboorte van hun twee kinderen de gelukkigste momenten in zijn leven waren. ‘Ik denk niet dat ze er zich bewust van zijn, maar zij helpen mij om met de moeilijke kanten van het leven om te gaan. Ik beschouw hen als de vruchten van onze liefde.’ Hoe zien zij hun leven evolueren nu de kinderen stilaan volwassen zijn en weldra het nest zullen verlaten? ‘Wij plannen om meer op vakantie te gaan in Yakapinar. Hier in Machelen leiden we een druk leven. Daar komen we allebei tot rust. Het leven is er eenvoudig. Dat helpt ons om onszelf en elkaar terug te vinden’, zegt Ergun.

DE FAVORIETEN VAN…

Mooiste plek in Turkije
Cesme

Lekkernij
Köfte (gehakt balletjes met mediterrane tomatensaus).

Mooiste herinnering
Mijn arme maar warme jeugd in Turkije.