Eerst was er de nieuwe Vlaamse Regering die vindt dat de Vlaamse Bouwmeester het in de toekomst niet meer moet hebben over klimaatverandering. Hij moet zich houden aan zijn kerntaken en daar hoort de problematiek van klimaatverandering kennelijk niet bij.

Een week later bereikt ons het bericht dat Aquafin het ecologisch beheren van zijn terreinen geen kerntaak van het bedrijf vindt. Het dossier van het bufferbekken aan het Twaalf Apostelenbos in Tervuren doet daar nog een schepje bovenop. Daar wil men, uitgerekend op een bijzonder waardevol grasland, een put uitgraven terwijl er toch interessante alternatieven blijken te zijn.

Het zijn maar enkele voorbeelden. Natuur komt in vele dossiers nog steeds helemaal op het einde van de lijn, zoveel is duidelijk. Er zijn altijd wel andere belangen die spelen, of claims vanuit allerlei hoeken, zodat ecologie er weinig of niet toe doet.Vlaanderen zal zijn klimaatdoelstellingen 2020-2022 zeker niet halen, maar vindt dat geen probleem. We schieten schromelijk tekort in de hoeveelheid en de kwaliteit van onze natuur, maar vinden dat geen probleem. Vandaag en wel nu is van belang, niet het grotere plaatje. Ik dacht altijd: we leren wel uit het verleden, toen het ook vaak misging. Niet dus. Wat hoopt men hiermee te bereiken?