(op de wijze van ‘k zag twee beren hiberneren)

LAAT

Vertraag.
Vertraag.
Vertraag je stap.
Stap trager dan je hartslag vraagt.
Verlangzaam.
Verlangzaam.
Verlangzaam je verlangen
En verdwijn met mate.
Neem niet je tijd
En laat de tijd je nemen -
Laat.
Leonard Nolens in Laat alle deuren op een kier (Querido 2004)

Zo begon ik de digitale nieuwjaarswensen aan mijn naasten eind 2012. De woorden van Leonard Nolens vertolkten mijn goede voornemens na een burn-out. Ik wou met dit gedicht een lans breken voor onthaasten en ook voor consuminderen.

Maar eigenlijk past het ook bij het cocon waar velen jaarlijks inkruipen tussen kerst en nieuw. Voor wie in die periode verlof heeft, zijn familiefeesten dikwijls de enige verstoring in een marathon van Netflix en pasta. Dat blijkt uit een onwetenschappelijke steekproef in mijn omgeving. Dat het koud en donker blijft buiten, lijkt een alibi om dagenlang in pyjama te vegeteren. Veel meer dan de zomervakantie is dit een moment van volslagen inertie, een welkome pauze in deze doldraaiende wereld. Daarom mijn beste wensen voor de komende twee weken: ‘Slaap ze!’

Aangewezen bedlectuur: ‘De verhalen van Kleine Beer’ van Martin Waddell