De 26-jarige Finke Jacobs heeft het voor zijn thuishaven. ‘Ik ben een echte Assenaar, doorliep er zowat mijn hele jeugd en was er altijd heel actief in jeugdverenigingen. De Chiro, speelplein, jeugdhuis, voetbal, noem maar op. Mijn sociale leven speelt zich hier af. En dat zal niet snel veranderen. Daarom ben ik met mijn vriendin gaan samenwonen, vlakbij in Relegem.’

‘Asse is een aangename en levendige gemeente. Het landelijke karakter trekt mij aan. Je kan er vrij en rustig wandelen, joggen of fietsen langs mooie paden naar andere plekken in de Rand. En dat terwijl alle voordelen van Brussel binnen handbereik liggen. Die combinatie is een grote troef. Ik hou van onze hoofdstad. Zo ga ik er af en toe op stap, volgde er unief en werk ik er als marketeer bij bpost. Daar wonen zou voorlopig een brug te ver zijn. Net vanwege de drukte. De Rand geniet nog altijd mijn voorkeur.’

NIEUWSGIERIGHEID

‘Het gemeenschapsgevoel in Asse is echt aanwezig. Kijk maar naar de talrijke verenigingen die veel volk lokken. Heel wat inwoners uit de deelgemeenten Relegem en Zellik spenderen hun vrije tijd ook in het nabijgelegen Wemmel of in de hoofdstad. In Zellik is de verstedelijking meer zichtbaar, wat zich ook vertaald in het verenigingsleven. Maar je moet dat positief bekijken. Het schept weer andere mogelijkheden om mensen samen te brengen. Het nieuwe jeugdhuis bijvoorbeeld, dat er onder een andere formule openging. Meer openings uren in de week en andere activiteiten.’ 

‘Wat hier beter kan, is de mobiliteit. Relegem is tijdens de spitsuren één ware sluipweg, terwijl de fiets- en wandelpaden vrij beperkt zijn. Veel ouders laten hun kinderen omwille van de onveiligheid dan ook niet meer per fiets of te voet naar school gaan. Begrijpelijk. Dat maakt het uiteraard wel nog drukker op de baan.’

‘Vaak wordt ‘den buiten’ vereenzelvigd met de zogenaamde landelijke mentaliteit, bedeesd voor het onbekende. Ik vind dat goed meevallen. Een afwachtende reactie tegenover een nieuwe buur die er wat anders uitziet, is vaak een reflex. Interactie tussen mensen is dan ook de boodschap. Sommigen mensen zijn minder geneigd dit te doen, anderen gaan uit nieuwsgierigheid op ontdekking. Ik ben meer van het tweede type.’

SCHAAMTEBROKJE

‘Na mijn middelbaar heb ik een jaar in  Bolivië doorgebracht. En tijdens mijn studies zat ik een half jaar in Noorwegen. Dat zijn interessante ervaringen. Andere culturen en gewoonten ontdekken en begrijpen, daar heb ik een zwak voor. Zo houd je op een leuke en kritische manier je eigen identiteit onder de loep. Het is bijvoorbeeld fascinerend te zien hoe Belgen het laatste hapje of portie op tafel laten liggen. Het schaamtebrokje noem ik dat. Dat zie je niet overal.’

‘In Bolivië geef je warme knuffels wanneer je vrienden tegen het lijf loopt. Het eten wordt er met iedereen gedeeld. Hier hebben we niet de reflex om zonder meer elk koekje te delen. In Noorwegen tref je het andere uiterste. Mensen zijn er individualistischer en zitten meer in hun eigen cocon, zoals op het openbare vervoer bijvoorbeeld. Het schept een heel andere sfeer in vergelijking met de babbelbus in  Bolivië. Fascinerend vind ik dat.’