Twintig jaar geleden streek Marianne samen met haar echtgenoot, Bogdan, neer in Tombeek. ‘Wij waren op zoek naar een huis in een natuurlijke omgeving. De Leemveldstraat, hier om de hoek, had meteen ons hart gestolen.’ 

VAN DONKER NAAR LICHT

‘Wat me zo aanspreekt? De straat begint als een holle, donkere weg. Langs beide kanten staan bomen waarvan de kruinen naar elkaar toegegroeid zijn. Je stapt er op kasseien en na een tijdje kom je op een grote open vlakte die in het licht baadt. Dat contrast van donker en licht vind ik een fascinerende ervaring. Ook het vrije gevoel dat die open vlakte bij me opwekt, vind ik iets om te koesteren. Eens je op die vlakte aankomt, voelt het alsof je gedachten meer ruimte krijgen en ongehinderd kunnen stromen.’

‘Pas rond mijn 35 ben ik van de natuur gaan houden. Tot dan was ik een echte stadsmens. Ik ben lange tijd bang geweest van de natuur. Het deed me denken aan sprookjes waarin er in het bos overal gevaar om de hoek loert en je altijd op je hoede moet zijn. Een vriendin heeft mij geholpen dat denkbeeld te doorprikken. Zij heeft me doen inzien hoe de natuur een trouwe bondgenoot kan zijn. Iemand bij wie je altijd terechtkan om tot rust te komen. Met de tijd ben ik de natuur steeds liever gaan zien.’

NATUURLIJKE SCHOONHEID

Staels beschrijft hoe de schoonheid van de Leemveldstraat haar inspireert om te schilderen. ‘Onlangs was ik getuige van zo’n prachtige esthetische ervaring. Op het veld lagen allerlei gedroogde resten van maïsgewassen waarop de zon scheen. Het zorgde voor een bijzonder goudkleurig effect. De vormen en kleuren van de natuur blijven me eindeloos boeien. Je vindt ze terug in mijn schilderijen. Ik gebruik ze ook tijdens mijn workshops waarin ik met mensen op weg ga om al beeldend innerlijke veranderingsprocessen op gang te brengen. Door gedachten of gevoelens te visualiseren, brengen we het onbewuste naar de oppervlakte. Vaak is dat het begin van een helingsproces. Door het onzichtbare zichtbaar te maken, kan je heel wat losmaken waardoor je jezelf kan bevrijden.’ 

Staels is blij dat de koude wintermaanden achter ons liggen. Eindelijk kan ze de lentegeur in de Leemveldstraat opnieuw opsnuiven. ‘Gelukkig houdt mijn man ook van wandelen en trekken we er regelmatig samen op uit. We vullen elkaar goed aan. Hij is de gids die ik omwille van mijn niet al te goed ontwikkeld oriëntatievermogen erg waardeer. Ik, op mijn beurt, nodig hem tijdens het wandelen uit om stil te staan bij het prachtige schouwspel van de natuur, zoals het schitterende kleurenpallet dat we nu tijdens de maand mei aangeboden krijgen.’

 Van 13 tot 23 mei stelt Marianne Staels tentoon in GC de Bosuil in Jezus-Eik.