De term brutalisme, afgeleid van het Franse béton brut, ruw beton, staat voor een bouwstijl met een expressieve vormentaal, open binnenruimtes en het gebruik van ruw afgewerkte elementen. Geen omhullingen of franjes, de naakte structuur en ruimte is ‘what you get’.

Inspirator hiervan, de Zwitserse architect Le Corbusier, verwonderde de wereld met zijn kapel van Ronchamp, volledig opgetrokken uit beton. Eind jaren zestig was er in de westrand van Brussel nood aan een ontmoetingscentrum voor inwoners uit alle bevolkingslagen en culturen, waar de bestaande (Vlaamse) cultuur een prominente plaats zou krijgen.

Architect en kunstenaar Alfons Hoppenbrouwers tekende Westrand, een imposante betonnen cultuurtempel. De straatgevel is massief en gesloten met een hoge toneeltoren waarop bovenaan de slogan ‘Dilbeek, waar Vlamingen THUIS zijn’ prijkt. De achtergevel met zijn hoge raampartijen en ronde muuropeningen is één en al openheid naar het natuurgebied De Wolfsputten. Een binnenstraat loopt als een slagader doorheen het gebouw en daalt en stijgt volgens de bestaande topografische lijnen. Ze verbindt theaterzaal, tentoonstellingsruimte, café en andere zalen. Kleurrijke zitmeubels en accenten, zitputten, binnenpleintjes verlevendigen de architectuur met onverwachte perspectieven, hellende vlakken en trappen.

45 jaar later maakt CC Westrand nog steeds zijn initiële doelstelling waar. Levendig, eerlijk en tijdloos is het ook vandaag een gevestigde waarde voor cultuur en ontmoeting