De beslissing viel allesbehalve in goede aarde bij zijn vader. Als imam had hij een heel andere toekomst voor zijn zoon in zijn hoofd. De tegenstand van zijn vader kon Hasaballa echter niet van gedachten veranderen. ‘Mijn eigenzinnigheid en nieuwsgierigheid brachten mij naar Europa. Of zoals een Egyptische uitdrukking het treffend zegt: Ik wilde de andere kant van de zee zien.’

DRAGER VAN TWEE CULTUREN

De Europese droom van Hasaballa begon in Oostenrijk. Daar verbleef hij een paar jaar om dan via een tussenstop in Duitsland en Nederland in Vilvoorde een nieuw leven te beginnen. Vandaag leeft hij er samen met zijn vrouw en twee dochters. Hoewel hij vastbesloten is niet meer naar Egypte terug te keren, volgt hij de situatie in zijn vaderland op de voet.

‘Hoe ouder ik word, hoe meer ik vaststel dat ik twee culturen in mij draag. Mijn medeleven en geloof zijn gekoppeld aan mijn Egyptische roots. Als we het over waardigheid en gelijkheid tussen mensen hebben, dan is dat mijn Europese kant. Met de jaren ben ik anders naar Egypte gaan kijken. Ik zie vooral een land waar mensen niet langer onder een bepaald juk willen leven, maar niet altijd de moed hebben om zich hiervan te bevrijden.’

‘Wat ik het meest mis van Egypte? Ongetwijfeld de Nijl. De rivier is de levensader van Egypte en tegelijkertijd een vat vol mooie herinneringen aan mijn jeugd. Als ik in Egypte ben, kan ik niet anders dan wat tijd aan de Nijl doorbrengen.’

KERSVERS AUTEUR

Sinds kort mag Hasaballa zich schrijver noemen. In april van dit jaar verscheen zijn eerste roman De Nijl stroomt naar het zuiden. Het verhaal situeert zich in januari 2011, kort na de Egyptische revolutie. ‘We ontmoeten vier hoofdpersonages die elk met de impact van de revolutie proberen om te gaan. Het verhaal zat al lang in mijn hoofd, toch heeft het een hele tijd geduurd vooraleer ik echt ben beginnen schrijven.’

‘De trigger was het beeld van een oudere schoenpoetser, dat ik op televisie zag. Wat zou de Egyptische lente voor iemand zoals hem betekenen? Zonder al te veel te verklappen, kan ik zeggen dat hij, net zoals de andere personages, op zoek is naar menselijke waardigheid. Hun zoektocht is eigenlijk een metafoor voor Egypte. Ook mijn vaderland heeft nood aan meer waardigheid en minder onderdrukking.’

HOOPVOLLE BLIK

Hasaballa wil geloven dat er voor Egypte betere tijden zullen komen. ‘De revolutie was een keerpunt. Hoewel er nog veel niet is gerealiseerd, is er toch iets fundamenteels veranderd. De muur van de angst is ingestort. Steeds meer mensen durven vrijuit te praten. Dat is een stap in de goede richting. Hoe meer mensen zelf hun toekomst en waardigheid in handen nemen, hoe groter het draagvlak voor verandering.’

En zo merk je dat de liefde voor zijn vaderland onaangetast is gebleven. Zou het kunnen dat schrijven over het land van zijn voorvaderen hem helpt om met het gemis om te gaan en zo een harmonieus leven in het westen te leiden?