01 jun '17

Plek van
verbroedering

4320
door Sofie Vanden bergh
Deze keer zochten we Jeugdhuis Tronk – den Tronk – in Peizegem, Jeugdhuis Ifigineia – den Ifi – in Merchtem en Jeugdhuis Animoro in Sint-Genesius-Rode op. Drie totaal verschillende werkingen en toch één zaak dat hen verbindt: de  wil om vrijwillig tijd te investeren in anderen.

Een jeugdhuis besturen, doe je deels voor jezelf, maar vooral ook voor anderen. Na mijn werk zou ik ook gewoon op mijn gemak een pint kunnen gaan drinken, maar dat doe ik niet. Douche in, naar het jeugdhuis, en zorgen dat het een geslaagde avond wordt’, aldus Nils Dierickx, voorzitter van den Tronk.

LOCATION IS EVERYTHING

Met de prijs voor de meest originele locatie gaat Animoro lopen: boven de loketten van het plaatselijke station. ‘De mensen kunnen perfect in de gaten houden wanneer hun laatste trein vertrekt’, lacht Quentin Dekeukelaere, kasmeester en één van de anciens van het jeugdhuis.

Gilles Goessens, voorzitter en oudste lid van Animoro, licht toe: ‘Sint-Genesius-Rode is een faciliteitengemeente. Het is niet evident om een en ander met de gemeente te regelen. In het verleden hebben we een hele tijd zonder huisvesting gezeten. Uiteindelijk heeft vzw ‘de Rand’ voor deze unieke plek gezorgd door met de NMBS te onderhandelen.’

Toch hoeven ook Tronk en Ifigineia qua locatie niet onder te doen. Den Tronk bevindt zich vlak onder de kerktoren van Peizegem in een oude videotheek die ze vier jaar geleden helemaal zelf hebben gerenoveerd. Ook Ifigineia kan je niet missen. Zij liggen pal in het centrum. Timo Blyaert, kersvers lid van de Raad van Bestuur: ‘Wij zijn echt het middelpunt voor de jeugd in Merchtem. De scouts en de KSA zitten in dezelfde gebouwen, de KLJ zit wat verder en hier vlakbij ligt een school. Den Ifi is echt een plek van verbroedering.’

ORGANISEREN EN VERNIEUWEN

Het leven van een bestuurslid? Nils van den Tronk: ‘Het ene evenement is nog maar net gedaan en je moet al beginnen opruimen en nadenken over het volgende.’ We treffen hem tijdens de voorbereidingen van een wijnavond. ‘Met zulke evenementen trekken wij ook een wat ouder volk aan. Speciaal voor de gelegenheid zijn wij wijn gaan proeven in de Moeselstreek.’

Ook in Animoro zijn de bestuursleden druk in de weer. We bezoeken hen tijdens het feestweekend voor hun 19-jarig bestaan. Quentin: ‘Onze verjaardag vieren wij traditioneel met een driedaagse die van start gaat met een fuif. Op zaterdag nemen wij een plaatselijke radiozender over en maken wij een hele dag radio, ’s avonds komen er bandjes optreden en organiseren we een afterparty en op zondag kijken we samen naar de koers en bekomen we van het weekend.’  

‘We organiseren heel veel, zo veel zelfs dat de gemeente ons soms moet intomen.’

En het hoeft niet altijd een speciale gelegenheid te zijn. In den Ifi komen we toe op een doordeweekse woensdag en zijn Cas Du Bois (voorzitter) en zijn team bezig met de voorbereidingen van een thema-avond. 

‘Wij organiseren heel veel, zo veel zelfs dat de gemeente ons soms moet intomen. Een gewone avond mag dus ook al eens. Gelukkig hebben wij hulp van een beroepskracht, Jurgen, die vier dagen per week een groot deel van de logistiek, de contacten met de gemeente en het verhuren van de lokalen op zich neemt.’

DE KICK VAN DE VRIJWILLIGER

Met een beroepskracht in dienst is Ifigineia een uitzondering in de Vlaamse Rand. ‘Wij mogen onze pollekes kussen dat wij Jurgen hebben. Wij zijn woensdag, vrijdag, zaterdag en zondag open en in de vakanties soms een hele week. Gelukkig hebben wij ook een sterk team vrijwilligers, zodat we toch altijd alles georganiseerd krijgen.

Het fijne aan besturen is dat je mensen een plek kan geven en dat je je enigszins belangrijk voelt’, zegt Cas.  In den Tronk zijn ze maar met zijn vieren om alles in goede banen te leiden, maar ondanks het zware werk, twijfelt Nils niet aan zijn motivatie. ‘Ik heb een groot deel van mijn ontwikkeling te danken aan het jeugdhuis. Je leert zo veel mensen kennen en je beseft dat je mensen een plek geeft waar ze zich veilig voelen. Bij ons komen ze zelfs vanuit Aalst en Wolvertem. Zulke dingen geven mij de motivatie om door te gaan.’  

De anciens van Animoro zijn het daar mee eens. Gilles: ‘Ik kan me niet inbeelden hier ooit te komen als niet-kernlid en niets te doen. Ik zie altijd werk.’ Quentin: ‘Als je ziet wat een topweekend we hier wederom beleven, dan weet je dat het de moeite waard is. Voor ons evenement van vandaag zijn we trouwens van deur tot deur gaan aanbellen, de old-fashioned way van reclame maken. Wij willen zo veel mogelijk jongeren bereiken en hen een plek geven waar ze zich kunnen amuseren. Trouwens, dat geldt niet enkel voor de Nederlandstaligen van Sint-Genesius-Rode, ook de Franstaligen zijn welkom.’