Dat Boukhriss ooit als reporter aan de slag zou gaan, stond in de sterren geschreven. ‘Mijn moeder maakte reportages voor Afrit 9 en De Rode Loper. Als ze geen babysit vond, mocht ik soms mee. Het veldwerk vond ik het interessantst. Mama zei wel eens: dankzij mijn job kom ik op de meest uiteenlopende plekken en ontmoet ik mensen die ik anders nooit zou ontmoeten. Ik weet nog dat ik dacht: zoiets zou ik ook willen doen.’ 

Bij haar thuis werd de actualiteit aandachtig gevolgd. ‘Overal zag ik nieuws, in de kranten, op de radio, op de televisie. Die gezonde dosis nieuwsgierigheid heb ik dus van thuis meegekregen.’ Drie jaar geleden zag de ondernemende twintiger haar kans. ‘Ik zat in mijn laatste jaar taal- en letterkunde aan de VUB toen ik alvast jobadvertenties begon uit te pluizen op zoek naar een interessante baan. Op de VRT was er een vacature voor een programmamedewerker. Toevallig ging het om een diversiteitsstage van zes maanden. Met die stages wil de VRT de participatie van minderheden in de media bevorderen, zowel voor als achter het scherm. Gezien mijn afkomst kwam ik in aanmerking en, geef toe, het zou maar stom geweest zijn om mijn kans niet te wagen. Ik was natuurlijk niet de enige kandidaat, er ging een strenge selectieprocedure aan vooraf en ook tijdens die proefperiode van een half jaar heb ik me moeten bewijzen.’

NIEUWSJAGER

Boukhriss haar eerste job was die van redactrice bij Vlaanderen Vakantieland. ‘Daar deed ik research achter de schermen. Omdat ik liever zelf op pad wilde gaan, ben ik overgeschakeld naar het journaal. Ik wilde leren reporteren, zelf verhalen maken. Het journaal is het ideale programma om veel te leren op korte tijd. Je moet snel keuzes maken en de juiste invalshoek kiezen.’

Een typische journaaldag verloopt hectisch. ‘Om 9 uur krijg je je opdracht voor het middagjournaal. Dan moet je beginnen rondbellen voor informatie. Soms vertrekken we pas na 11 uur met een cameraploeg om enkele mensen te interviewen of een situatie te filmen. In de montagewagen wordt dan alles ingelezen, afgemixt en doorgestuurd zodat het om 13 uur op antenne kan. En dan beginnen we weer van vooraf aan, voor het nieuws van zeven. Dat geeft natuurlijk stress, maar meestal komt het wel goed. Ik kan het nu ook al beter relativeren wanneer een opname niet perfect is.’

'Een geïnformeerd mens is een wijzer mens.'

Het ene nieuwsitem is het andere niet, maar Boukhriss gaat het zwaardere werk niet uit de weg. ‘Sociale thema’s, cultuur en verhalen van gewone mensen; dat zijn de onderwerpen die mij het meest boeien. Ik ben nog erg jong en daardoor voel ik me nog wat onzeker in het brengen van hard nieuws. Het is een hele uitdaging om complexe zaken helder te vertalen in een stukje van anderhalve minuut. Daarin leer ik nog elke dag bij.’

NEUTRAAL BLIJVEN

‘Sommige gebeurtenissen kunnen me erg raken. Een jaar geleden, toen de burgemeester van Sint-Joost-ten-Node plots besliste om de 200 bewoners van het Gèsuklooster uit te zetten, was ik daar het hele weekend aanwezig als verslaggeefster. De sfeer was onaan-genaam, het was koud en het regende, en in die omstandigheden volgde ik een jonge moeder die niet wist waar ze met haar baby zou terechtkomen. Na twee dagen begon ik haar beter te kennen en voelde ik me bijna persoonlijk betrokken. Toen hun advocaat het klooster binnenging en aan de gezinnen vertelde dat ze moesten vertrekken, was dat een heel emotioneel moment, maar je bent journalist en moet neutraal en sereen blijven te midden van de sensatie. Dat was moeilijk.’

Is een geïnformeerd mens een beter mens? ‘Dat zou ik niet durven zeggen. Misschien is een geïnformeerd mens wel een wijzer mens. Sommige mensen beweren überhaupt niet geïnteresseerd te zijn in het nieuws. Dat kan ik niet geloven. Ook al denk je van niet, er is altijd wel iets wat je aanbelangt. Besparingen die door de regering opgelegd worden, bijvoorbeeld, hoe kun je nu weten waarom je moet inboeten als je de actualiteit niet volgt?’ 

LOGIN

Momenteel loopt ook het reportageprogramma Login weer op Canvas. ‘Dat presenteren Riadh Bahri en ik om beurten. Het is een soort Koppen, maar dan met buitenlandse reportages. Ik vind het een heel boeiend programma, het verruimt je blik op de wereld en toont dingen die het nieuws niet halen. De ene keer gaat het over callcenters in India, de andere keer over het Berlijnse nachtleven.’

'Ik ben 24 jaar en ik krijg keiveel kansen. Daar ben ik heel blij mee.'

Login biedt haar ook de kans om de nodige cameraervaring op te doen. ‘Voor ik op het scherm mocht, moest ik verschillende screentests doen. Daaruit bleek dat ik voldoende aanleg had om naar een camera te praten, van de autocue te lezen, dat soort dingen. Ik had ook geen angst om voor een camera te staan, integendeel, ik vond het plezant. Bij Login werd ik klaargestoomd door Vincent Rouffaer en ook Kathleen Cools heeft me gecoacht. Ze gaven me nuttige tips en ik oefende alsof het een echte Login was tot ik er klaar voor was.’

Boukhriss haar baan bij de VRT is niet meteen een nine-to-five job. ‘Ik werk op heel onregelmatige uren. Daardoor zie ik mijn vrienden minder dan ik zou willen. Soms vind ik het lastig dat ik tijdens het weekend niet mee op stap kan. Aan de andere kant werk ik slechts vier dagen per week, maar dan wel tien uur per dag. Dus ik heb geregeld een dagje vrij om leuke dingen te doen. En sinds ik in Brussel woon, vind ik altijd wel iemand in de buurt die zin heeft om een terrasje te doen.’

HOMETOWN VILVOORDE

Na haar studies ruilde Boukhriss Vilvoorde in voor Brussel. ‘Mijn gevoelens voor Vilvoorde zijn een beetje dubbel. Het is mijn hometown, de plek waar ik ben opgegroeid en waar ik veel vrienden heb gemaakt. Ik vind het alleen niet zo’n prikkelende plek voor jongeren. Als tiener trok ik al naar Brussel om dingen te beleven. Vilvoorde is voor mij zo’n beetje als een broer of een zus: ik zit er wel eens op te sakkeren, maar als iemand anders er iets slechts over zegt, dan schiet ik meteen in de verdediging.’ (lacht)

‘Vilvoorde is heel multicultureel en tegelijkertijd nog heel Vlaams. Er is trouwens een uitstekende bibliotheek, waar ik vroeger als jobstudent heb gewerkt. Op zaterdag werden er voorleesmomenten georganiseerd voor kinderen. Je zag dan heel wat Afrikaanse en Marokkaanse mama’s en papa’s langskomen met hun kroost, om Nederlands te leren.’

HET BELANG VAN TAAL

Hoewel haar familienaam anders doet vermoeden, was de Nederlandse taal nooit een struikelblok in de familie Boukhriss Terkessidis. ‘Toen mijn grootvader naar België kwam om in de koolmijn te werken, was mijn vader amper vijf. Hij ging meteen naar een Nederlandstalige school in Waterschei, als enige Marokkaan tussen allemaal Limburgertjes. Dat is zijn geluk geweest, zegt hij, want hij hoorde de hele dag alleen maar Nederlands, zodat het snel zijn eerste taal werd.

Je kan zijn situatie dus onmogelijk vergelijken met die van heel wat allochtone jongeren in Brussel. Alhoewel, op zijn twaalfde kreeg hij het advies om een technische richting te volgen, gewoon op basis van zijn afkomst. Maar zijn leerkracht zei: Neen, Hoessein, jij moet naar het college gaan, jij kan dat. Uiteindelijk heeft hij zonder problemen een hoger diploma gehaald. Mijn moeder is trouwens de dochter van een Griekse dokwerker en een volbloed Kempische.’ 

‘Taal is heel belangrijk als je het ver wil schoppen. Ik weet ook niet meteen de oplossing voor de onderwijsproblematiek in de scholen in Brussel en de Rand, al zou het invoeren van de schoolplicht op drie jaar alvast een stap in de goede richting kunnen zijn.’ Over haar toekomstplannen wil ze niet veel kwijt. ‘Ik ben tevreden met wat ik nu doe. Ik zie wel wat er op mijn pad komt. Het lijkt me verstandig om stapje voor stapje bij te leren.’