Net zoals Oscar Niemeyer, Felix Candela, Le Corbusier en zo vele anderen had Hardy een bijzondere fascinatie voor beton. De twee vliegtuighangars getuigen van zijn voortdurende zoektocht naar de vormelijke en constructieve mogelijkheden van dit gietbaar materiaal. Ze werden in 1947 gerealiseerd en staan er nog steeds.

Van buitenaf zijn de hoge aluminium poorten zichtbaar. Ze zijn over de hele lengte gemonteerd op een railsysteem en kunnen afzonderlijk opengeschoven worden. De vliegtuigen staan radiaal opgesteld en kunnen rechtstreeks in en uit rijden. Pas binnenin wordt de imposante betonconstructie zichtbaar. Vier kloeke kolommen ondersteunen een ringbalk waarop een paddenstoelge-welf rust. Met een spanwijdte van 25 meter overschrijdt de betonschaal toch nergens de dikte van 10 centimeter. Centraal bevindt zich een lichtkoepel.

Uiterst eenvoudig lijkt het. In werkelijkheid is het een verbluffend staaltje bouwkunst, een prachtige synthese tussen vorm en constructie. Hardy mocht dan geen architect of ingenieur zijn, deze loodsen bewijzen dat hij een allrounder was die de poëzie van beton als geen ander begreep.