Deze plaat vormt het laatste deel van een trilogie. Zo’n jaar of tien geleden zat ik in de anonimiteit; in 2008 vond ik onderdak bij het platenlabel Evil Pinguin Records. Samen met enkele jonge muzikanten maakte ik een prachtige lowbudgetplaat, Ik zou mijn hart willen weggeven, en zo was ik opnieuw gelanceerd. Niet alleen hier trouwens, ook in Nederland.

Voor de opvolger, Een man als ik uit 2011, kregen we een groter budget en werkten we met een goede producer. Samen met Cava­lier Seul vormen deze platen een mooi muzikaal geheel. Ik ben fier dat het zo is gegaan.’

VREUGDE EN PIJN

‘Vanaf plaat één zing ik over levensvreugde en levenspijn, een lach en een traan, liefdesverdriet en verlangen. Heel concreet, ik wind er weinig doekjes om (glimlacht). Ik hoor vaak dat mensen troost vinden in mijn muziek. Prachtig toch? Ondertussen sta ik bekend als zanger van het levenslied en dat vind ik goed. Mijn muziek moet je voelen, niet verstandelijk proberen te begrijpen. Als je bij het luisteren ontroering voelt of troost, dan is de boodschap aangekomen.’

Nooit eerder werkte Belcanto samen met zoveel bekende collega’s. ‘Die interesse getuigt van een toegenomen waardering. Dat doet deugd. In Adios Hotel zingt Stijn Meuris enkele strofen mee. Zijn robuuste en passionele vertolking steekt mooi af tegen mijn zachtere stem. Hij is de rockzanger, ik de troubadour. Het liedje Marilou is een tip van Bart Peeters. Hij vond het nummer beter bij mijn stijl passen en deed me zijn Nederlandse vertaling cadeau.

Jan De Smet speelt accordeon op Zeg ben jij ook eenzaam. Frank Van der Linden schreef Iemand met wie je vreemdging. Van Raymond van het Groenewoud leen ik Omdat ik van je hou.’ Ook de jonge begeleidingsband, met onder meer Nicolas Rombouts van Dez Mona, is een getalenteerde bende. ‘Een ongekende luxe, met zulke muzikanten samenspelen. Krijgt elke zanger niet het orkest dat hij verdient?’

TE PROPER

Belcanto woont in een afgelegen huisje in de Kempense bossen. ‘Ik heb lang in Antwerpen gewoond en heb veel aan de stad te danken. Ik was straatmuzikant en speelde gitaar in ontelbare volkscafés. Dat was mijn territorium, waar ik ontdekte dat ik mensen kon ontroeren. In het nachtleven van Antwerpen is het allemaal begonnen.'

'Uiteindelijk ben ik uit de stad weggetrokken uit onvrede met wat er allemaal werd afgebroken. De rosse buurt moest inkrimpen, het zeemanshuis moest weg, de hoertjes, de straatmuzikanten,… nu is alles overgereglementeerd. De vercleanisering van de stad noem ik het. De ongeremde vrijheid van de jaren zeventig is helaas verdwenen.’

GELUKSGEVOEL

‘Alleen wonen biedt me de nodige stilte, rust en ruimte tot bezinning. Het vormt een tegengewicht voor het hectische bestaan van een zanger. Gewekt worden door het gefluit van de vogeltjes; wat een luxe.’

‘Vroeger was ik jaloers op schilders en schrijvers die hun ziel zuiver kunnen houden. Ze worden immers niet beschadigd door de vele optredens, die veel energie kosten. Het moment waarop je een song voltooit, is het absolute moment suprême. Dat geluksgevoel, dat slechts vijf minuten duurt, daar doe je het telkens opnieuw voor. Met ouder te worden, geniet ik meer op het podium en ervaar ik een geslaagde première als een tweede moment suprême.’
 

Cavalier Seul
Guido Belcanto

ZA • 4 APR • 20.15
Alsemberg, CC de Meent, 02 359 16 00

VR • 10 APR • 20.30 (UITVERKOCHT)
Vilvoorde, CC Het Bolwerk, 02 255 46 90