Vlakbij mijn woonplaats aan het Zeekanaal van Brussel naar Willebroek maak ik al vijf jaar dezelfde merkwaardige ervaring mee. Telkens omstreeks eind oktober komen er ter hoogte van de laadkaaien van ABR-De Meuter een tiental kieviten rusten. Ze houden dat vol tot wanneer het echt te koud wordt; dan trekken ze naar het zuiden.

Ze zijn het hele jaar niet te zien, maar tussen eind oktober en een eind in december zitten ze daar hele dagen te niksen, allemaal op hooguit een paar meter van elkaar, nabij de geparkeerde vrachtwagens, heel dicht bij de rand van het kanaal.

Gaat het elk jaar om dezelfde dieren? Ik vermoed van wel, maar zekerheid heb ik niet. Wat komen ze daar doen? Geen idee. Waarom zitten ze telkens op die plaats waar ze gestoord worden door aan- en afrijdende vrachtwagens, terwijl ze honderd meter verderop een plek voor hen alleen hebben? Geen idee. Waarom verblijven ze hier enkel in deze tijd van het jaar? Wie zal het zeggen?

Ze zien er goed doorvoed uit, en dus in prima conditie. Ze vertoeven graag tussen de kokmeeuwen, maar veelal rusten ze onbeweeglijk in een rijtje van enkele tientallen meter lang. Als er iemand langskomt of de vrachtwagens komen wat te dicht, dan gaan ze op de wieken, maar in geen tijd zitten ze er weer.

Soms lijkt het wel alsof ze dagen aan een stuk niet bewogen hebben, laat staan dat ze verre afstanden zouden hebben afgelegd. Ze bewegen niet, ze poetsen niet eens hun veren. Ze zitten wel ineengedoken met hun bek tussen de veren, meestal op twee of soms zelfs maar op één poot. Voorbijvliegende meeuwen of aalscholvers trekken nauwelijks de aandacht. Als de meeuwen in hun buurt landen zijn de kieviten toch even alert.

Zelfs bij matige vorst in november zitten ze daar in hun klein enigszins nihilistisch comité. Pakweg januari zijn ze allemaal verdwenen. Vanaf volle winter tot oktober zijn ze nergens meer te bespeuren. Rare gasten, die kieviten.

Herman Dierickx