Daarin laat Bruto, pseudoniem van journalist en columnschrijver Carlos Warnes, het hoofdpersonage op een erg rechttoe rechtaan manier uiteenzetten hoe hij de dingen zou aanpakken mocht hij vakbondsleider zijn, of tandarts, uitvinder, voorzitter van een vredesconferentie of… een Sint-Bernardshond.

Het zijn deze komische verhalen die als uitgangspunt dienen voor de nieuwe voorstelling van Benjamin Verdonck en Willy Thomas met de welluidende titel Wat ik graag zou zijn als ik niet was wat ik ben. Verdonck is acteur, schrijver en theatermaker, maar het grote publiek kent hem vooral van zijn opvallende installaties in de openbare ruimte, zoals de gigantische vogelnesten die hij in verschillende steden op grote hoogte bouwde. Willy Thomas kan terugblikken op een lange carrière als speler, maker en schrijver en is sinds kort artistiek leider van Arsenaal /Lazarus.

Als deze twee heren samen een voorstelling maken, dan weet je dat je goed zit. Denk maar aan het memorabele 313 /misschien wisten zij alles, waarbij ze de dierenverhalen van Toon Tellegen tot leven brachten, of de voorstelling Global Anatomy, gebaseerd op honderd brieven die Verdonck aan Thomas schreef en die gaat over de verhouding tussen de grote wereld en de kleine mens. Telkens creëren beide kunstenaars een eigenzinnig, artistiek universum van waaruit ze de werkelijkheid benaderen en bieden ze een weerwoord op de maatschappelijke actualiteit.

‘Ik hoop dat iemand iets heeft aan wat ik opschrijf, dat hij hierna goed op zijn gedrag let en geen berouw krijgt als het te laat is en alles al naar de bliksem is door zijn eigen schuld’, zegt het hoofdpersonage van Bruto’s verhaal. Verdonck en Thomas lezen die verhalen als een manier om richting te geven aan een bestaan in een steeds complexere wereld, wat vandaag nog meer geldt dan in de jaren 60 van vorige eeuw toen het verhaal werd gepubliceerd.

Ook in de romans van Cortázar gaan de hoofdpersonages steevast op zoek naar signalen dat er, naast datgene wat wij als vaststaande werkelijkheid ervaren, nog evenveel mogelijkheden van andere werkelijkheden bestaan. In hun nieuwe creatie gaat het duo dan ook op zoek naar openingen om te ontsnappen aan de ‘onveranderlijke werkelijkheid’. Misschien is dat wat we zien niet het enige? Misschien kunnen we de werkelijkheid toch naar onze hand zetten?

Op een speelse en levendige manier wordt hier gedroomd over een plek in de wereld waar de grootste individuele vrijheid heerst. En waar kan je je beter onttrekken aan de wetten van de logica dan in het theater? • Lene Van Langenhove

ZO • 12 FEB • 20.30
Wat ik graag zou zijn als ik niet was wat ik ben
Het Toneelhuis / Arsenaal / Lazarus Grimbergen, CC Strombeek, 02 263 03 43