Het is heel handig om te weten wanneer je op je werk bent’, vertelt Verhaeghe. ‘Ik sta nooit in de file, ik weet dat ik 50 minuten onderweg ben, niet meer en niet minder.’ En dat is voor hem slechts een van de vele voordelen.

‘Naar het werk fietsen, is een bewuste keuze waar ik geen spijt van heb. Ik ben immers elke dag aan het sporten, krijg veel meer zuurstof binnen, ik heb geen last van frustraties ten gevolge van vertragingen en files en ik voel me veel fitter en meer ontspannen dan vroeger. Een beetje sport en zuurstof voor de werkdag begint doet wonderen met een mens.’

WEG IN SLECHTE STAAT

Een half jaar geleden verhuisde Verhaeghe met zijn gezin van Antwerpen naar Meise. Hij werkte reeds jaren in Brussel en hij voelde zich niet goed bij het dagelijkse pendelritueel in vaak overvolle treinen. ‘Ik was drie uur per dag onderweg, als het meeviel tenminste. Ik had vaak te maken met vertragingen en ik miste beweging en frisse lucht. Omwille van onze professionele activiteiten verhuisden mijn vrouw en ik dichter naar Brussel. We kozen voor Meise, zodat we met de fiets naar ons werk kunnen.’

En zo geschiedde. Verhaeghe schafte een goede fiets aan, een professionele outfit, stevige fietszakken en ging op weg. ‘In eerste instantie was ik een beetje teleurgesteld in de kwaliteit van de fietspaden. Ik fiets voor een groot stuk parallel met de A12, dus ik had verwacht dat het fietspad veel gebruikt en dus goed onderhouden zou zijn.'

‘Ik krijg mijn beste ideeën op de fiets'

'Niets is minder maar. De kwaliteit is beneden alles. Er zitten putten in het fietspad, er is amper verlichting, de paden worden niet ijs- en bladvrij gemaakt. En vanaf je Brussel binnenkomt zijn er zelfs gewoon geen fietspaden meer. Autowegen krijgen veel meer aandacht. Dat is jammer. In veel landen in Europa bestaat er een uitgebreid en goed onderhouden net-werk aan fietssnelwegen in en rond steden. Dat maakt het fietsen veilig en aangenaam en stimuleert mensen om de fiets te nemen.’

KLEINE WONDERLIJKE MOMENTEN

Toch denkt Verhaeghe er niet aan om de fiets weer opzij te zetten. ‘Ik geniet van de beweging en de frisse lucht, maar ook van kleine wonderlijke momenten op de fiets. Het is altijd indrukwekkend om onderweg het Atomium of het Paleis van Laken te zien opduiken. Of op weg naar huis, zo’n 20 minuten nadat ik de stad achter mij liet, de velden 

van Meise in te rijden in de avondzon. Dat is echt zalig. Ik lach ook wel in mijn vuistje wan-neer ik de grote ring rond Brussel oversteek en al die automobilisten in de file zie staan, een extra stimulans om verder te fietsen.’
Soms loopt het wel eens fout. Verhaeghe had al twee keer een lekke band en werd een keer aangereden. ‘Het was donker. Ik droeg een fluovestje, maar de automobilist die vlak voor mij haar bocht nam zag me niet. De schade viel gelukkig mee. Het is vooral frus-trerend om te weten dat dergelijke ongeluk-ken vermeden kunnen worden, mocht er meer aandacht besteed worden aan een degelijke fietsinfrastructuur met goede verlichting.’

CREATIEF DENKEN

Verhaeghe is er van overtuigd dat veel meer mensen op de fiets zouden moeten kruipen. Bedrijven en overheid zouden fietsen naar het werk echt moeten aanmoedigen door te investeren in een degelijk en veilig netwerk van fietspaden en ook door faciliteiten te voorzien in bedrijven zoals een fietsherstelplaats, douches en kleedkamers. Want fietsen naar het werk biedt niet enkel voordelen voor werknemers, maar ook voor de bedrijven.

‘Ik krijg mijn beste ideeën op de fiets. Ik heb elke morgen en avond 50 minuten om na te denken over vraagstukken en problemen op het werk en ik merk dat ik dankzij de extra zuurstof in mijn hoofd en dankzij het feit dat er geen afleiding is op de fiets, zoals een autoradio, ik veel dieper en creatiever nadenk.’

aantal km/dag 35 km
gemiddelde snelheid 22 km/u
tijd 50 min heen, 50 min terug
route Meise - Laken - Schaarbeek - Luxemburgplein