Thijs leeft voor de sport. Dat is altijd zo geweest. ‘In mijn eerste sportherinnering ben ik wat met mijn BMX aan het rondcrossen in de tuin’, vertelt hij. ‘Als je mij vraagt naar mijn eerste competities wordt het vager. Voetbal misschien? Of atletiek? Motocross? Ik heb als kind zoveel sporten beoefend dat ik niet meer weet wat er eerst was.’

Met de meeste van die sporten had hij geen grootse bedoelingen. Hij beleeft er plezier aan en dat is dat. ‘Motocross nam ik iets serieuzer. Dat heb ik gedaan tussen mijn 7 en 15 jaar.’ Maar dan ontdekt Thijs triatlon en hij is gelanceerd. ‘Die sport heb ik onmiddellijk met veel ambitie en passie beoefend. Vanaf het begin wilde ik zo goed mogelijk worden. Nu, bijna 20 jaar later, doe ik het nog altijd met even veel plezier.’

ZOALS OP TV

Als jonge gast ziet Thijs triatlon op tv en hij leest erover in sportmagazines. ‘In die tijd was er nog geen internet, dus dat waren mijn enige bronnen van informatie. Ik dacht dat het een sport was die je alleen in Amerika of andere verre landen kon beoefenen.’ Tot hij bij toeval op een Belgische triatlonkalender stuit. ‘Fantastisch. Ik heb mij onmiddellijk aangesloten bij de triatlonclub van Leuven. Ik was toen 15 of 16. Via die club kwam ik andere triatleten uit de buurt van Overijse tegen en drie jaar later werd er ook daar een club opgericht.’

Al snel stoot Thijs door naar een nationaal en internationaal niveau. ‘Had je mij toen gevraagd wat ik later wilde worden, was topsporter het enige mogelijke antwoord. Mijn schoolresultaten waren goed, maar mijn motivatie om te studeren was nooit zo groot als die om te sporten.’

HEEL DE WERELD ZIEN

De eerste tien jaar loopt Thijs uitsluitend triatlons op de weg. In die categorie bestaan twee types. Je hebt de Olympische triatlon met zwemmen, fietsen en lopen op korte afstand, en er is de Iron Man, op lange afstand. Daarnaast bestaat offroad triatlon, een variant op kortere afstand (doorgaans 1.000 tot 1.500 meter zwemmen in open water, ongeveer 30 km mountainbiken en zo’n 10 km hardlopen). ‘Vanaf de zogenaamde Xterra-wedstrijden populair werden en offroad triatlon uitgroeide tot een professionele sport, heb ik die tak uitgeprobeerd. Het was meteen een succes en dus ben ik daarbij gebleven. Sinds 2006 doe ik alleen nog offroad. Het is veel leuker om in de volle natuur je sport te kunnen beleven.’

'Er bestaat niets mooiers dan met je sport heel de wereld te kunnen zien. Ik kan mij geen beter leven indenken.’

Op 1 mei neemt Jim Thijs met de ploeg van Overijse deel aan het Belgisch kampioenschap ploegentriatlon in Izegem. ‘In juni neem ik deel aan een Italiaanse wedstrijd en in juli is er het Europees kampioenschap, maar eigenlijk is het op competitievlak een heel rustige periode. Van de lente tot de herfst ben ik bijna constant op pad.’ Het leven als professionele triatleet bevalt Thijs uitstekend. ‘Er bestaan prettigere dingen dan almaar in- en uitpakken en met je materiaal zeulen. Maar er bestaat niets mooiers dan met je sport heel de wereld te kunnen zien. Ik kan mij geen beter leven indenken.’

TRIATLONKOPPEL

Voor en na de wedstrijden verdeelt hij zijn tijd tussen de Druivenstreek en het eiland Sardinië, waar zijn vriendin Elisabetta Curridori woont. Het koppel leerde elkaar kennen dankzij de sport, want ook Elisabetta is professioneel triatleet. ‘Zij heeft ongeveer hetzelfde niveau als ik. Ze combineert de topsport momenteel met een studie Lichamelijke Opvoeding waardoor ze minder wedstrijden doet dan ik, maar we houden toch grotendeels hetzelfde programma aan. Dat is super.

Ook onze trainingen lopen voor een stukje gelijk. We hebben wel verschillende coaches en de intensiteit van bepaalde onderdelen varieert, maar de rustige trainingen doen we samen.’ Sardinië is een ideale plek voor offroad triatleten. ‘Het klimaat is er heel het jaar door beter dan in België. Vooral de winters zijn zachter. En je hebt er veel bergen, waardoor je perfecte parcours kunt uittekenen voor je mountainbiketrainingen.’

Ondanks het vele reizen en zijn sympathie voor Sardinië, blijft Thijs zich toch vooral in de Druivenstreek thuis voelen. ‘Waar ik ook ben, thuis is Huldenberg en Overijse. Mijn familie en vrienden wonen er, ik heb in beide gemeenten gewoond, getraind en in clubs gezeten. Mijn middelbaar onderwijs volgde ik in Overijse en voor ik echt van mijn sport kon leven, werkte ik als redder in het zwembad. Ik snap ook goed waarom er zoveel buitenlanders in de Druivenstreek wonen. Het is er gewoon fantastisch, toch? Je hebt altijd een klein centrum bij de hand, waar je alles vindt wat je nodig hebt, en op twee minuten sta je middenin het groen.’

DOPING

‘Het lastigste aspect van mijn sport? Doping, zonder enige twijfel. In triatlon zijn er weinig controles en toch lopen er geregeld atleten tegen de lamp. Er is al eens een WK geweest waarbij vier van de vijf atleten uit de top-5 een dopingverleden hadden. Dat is frustrerend, want je weet nooit zeker of je concurrenten met dezelfde wapens strijden. Daardoor kun je moeilijk je precieze niveau inschatten. Om met zulke frustraties om te gaan, kun je drie dingen doen: afhaken, zelf gebruiken of je motivatie bijstellen.'

'De eerste stappen om weer in contact te komen met je lichaam – eens goed buiten adem zijn, ervaren wat zweten en spierpijn is – is voor veel mensen al voldoende om vertrokken te zijn.'

'In plaats van te streven naar het wereldkampioenschap en met die frustraties te blijven zitten, kijk ik vooral naar mezelf. Ik wil het beste uit mezelf halen en zoveel mogelijk perfecte wedstrijden afwerken. Zolang ik dat kan doen, kan ik op het hoogste niveau blijven meedraaien. Vorig jaar was ik bijvoorbeeld derde op het Europees Kampioenschap. Op het WK haalde ik de 13e plaats en ik ben ooit al eens als 10e geëindigd. Nu is mijn doel om opnieuw in de top-10 te raken.’

‘Topsport is een leerschool op alle vlakken. Je wordt er sterker, gezonder en slimmer van, je komt met de meest uiteenlopende mensen en culturen in contact. In een individuele sport ben je voor alles zelf verantwoordelijk. Als het goed gaat, maar evengoed als het fout gaat. Daarom is topsport de beste universiteit.’

GEWOON DOEN

We sporten te weinig, worden te dik, leven ongezond, klinkt het dikwijls. Veel mensen die niet sporten, hebben snel excuses klaar. ‘Nochtans is het simpel’, vindt Thijs. ‘De mens is van nature een uithoudingssporter. We zijn genetisch zo bepaald: onze voorouders moesten op pad om te jagen of voedsel te verzamelen. Nu hebben we het op dat vlak iets makkelijker, maar die genen hebben we nog. Door meer te bewegen, geef je je lichaam een stukje terug waarvoor het gemaakt is.'

'De eerste stappen om weer in contact te komen met je lichaam – eens goed buiten adem zijn, ervaren wat zweten en spierpijn is – is voor veel mensen al voldoende om vertrokken te zijn. Het is fijn om te voelen dat je lichaam meer kan dan je denkt. Iedereen heeft wel iemand in zijn omgeving die vijf jaar geleden nooit bewoog en die nu bijvoorbeeld marathons loopt. Dat almaar meer mensen hun limieten proberen te verleggen, vind ik positief. Bij velen begint het met te voet of de fiets naar de bakker te gaan.'

'Mijn belangrijkste tip? Begin eraan, bouw zoveel mogelijk regelmaat in wat je doet en zie wat ervan komt. Als je het moeilijk vindt om jezelf ervoor op te laden, probeer dan een duidelijk doel te stellen. Mijn doel is topprestaties leveren en daarvoor train ik dagelijks vier à vijf uur. Voor iemand anders kan dat gewicht verliezen zijn of gezonder worden. Of probeer met vrienden af te spreken om bijvoorbeeld tegen volgend jaar 5 km te kunnen lopen.’
 

www.jimthijs.com