Het café heeft een lange, ononderbroken geschiedenis, geschreven door drie generaties vrouwen. Nu pochen verschillende cafés met hun ouderdom, maar in dit geval staat het onomstotelijk vast: op 28 mei 2014 werd het café honderd jaar. Het opende vlak voordat de Duitsers ter gelegenheid van de Eerste Wereldoorlog België binnenvielen en overleefde alles wat daarna volgde. De honderd jaar oude verkoopakte valt bijna uit elkaar, maar is bewaard gebleven. Dat het café niet ’t Voske heet, zoals de krantenwinkel vlakbij, of ‘De Vos’, zoals de parochiezaal daartegenover, heeft met die verkoop te maken.

BIJ GROOTMOEDER IN BED

Adrienne ‘Jienne’ Boischot – de grootmoeder van huidige waardin Lydia Gay – kocht het pand van een familie die lang in de Congo had gezeten. Naar aanleiding van het grote, drie dagen durende feest vorig jaar maakte iemand overigens een parodie op de kaft van het album Kuifje in Congo (dat ondertussen wel al vijftig jaar Kuifje in Afrika heet), waarop Lydia, samen met haar man Gilbert, het avontuur tegemoet rijdt.

Verder hangt tegen de muur ook een oude zwart-wit foto, waar de drie generaties waardinnen op staan. Jienne, dochter Simonne en kleindochter Lydia. Op de foto is Lydia nog een kind. Haar moeder nam het café in 1962 over van Jienne. Lydia, die niets anders heeft gekend dan het caféleven, denkt met een warme glimlach terug aan de avonden waarop zij, na de late drukte in het café, bij haar grootmoeder onder de wol mocht kruipen.

DOEN WAT JE KUNT

Jienne overleed in 1972 op 82-jarige leeftijd, waarna haar dochter Simonne het werk verderzette tot in 1998. Simonne heet Puttemans en is familie van Miel Puttemans, geboren Vossemnaar, voormalig wereldrecordhouder op de 3.000 en de 5.000 meter en zilveren medaillewinnaar op 10.000 meter tijdens de Olympische Spelen van 1972 in München. De langeafstandsloper maakt nog geregeld een ommetje langs In den Congo.

Wat zijn de factoren die bijdragen tot het succes? In de eerste plaats: de klanten. Het café heeft een enorme achterban.

Het gedeelte waar nu de toog staat, behoorde vroeger niet tot het café. In den Congo was dus lang heel klein omdat moeder Simonne en grootmoeder Jienne ook nog een dagtaak hadden aan de zeven serres van de familie waarin onder meer druiven, spinazie en tomaten werden geteeld. Tegenwoordig is het café alle dagen open. In den Congo is een café dat weinig last heeft van het rookverbod. Met de trend waarbij cafés kleine gerechten serveren, doet Lydia bewust niet mee. Want: ‘als je te veel probeert te doen, dreig je ook te veel te verwaarlozen’.

ACHTERBAN

Wat zijn de factoren die bijdragen tot het succes? In de eerste plaats: de klanten. Het café heeft een enorme achterban. Gilbert is voorzitter van de voetbalploeg, maar er passeren ook regelmatig drie wielerploegen, leden van harmonie De ware vrienden van het recht en nog wat uitstervende kaartspelers op zondag. Al die klanten namen vorig jaar de organisatie van het grote eeuwfeest voor hun rekening. De sporen ervan zijn nog zichtbaar. Zo hangt er aan de muur een groot canvas met een kleurig logo dat ook op de bierkaartjes is afgedrukt. Je kan zelfs t-shirts kopen die honderd jaar In den Congo vieren.

Naast de vele Vossemnaars komen ook expats uit de buurt en liefhebbers van verder weg naar hier afgezakt vanwege de traditie en de reputatie van het volkscafé. En misschien ook voor de prijzen, want dankzij het feit dat Lydia en Gilbert niet huren en ook niet afhankelijk zijn van een brouwer moet In den Congo een van de allerlaatste cafés zijn waar je voor een koffie of een pintje één euro betaalt. Prijzen van honderd jaar geleden.
 

In den Congo
Dorpsplein 11, Vossem, 02 767 66 86,