We lopen door zijn labo langs allerlei mysterieuze machines, waarvan ik enkel de koffiezet herken. Sonveaux is goed gemutst. Hij kan één van zijn technische medewerkers voor het eerst een contract van onbepaalde duur aanbieden. ‘Dat is het enige vervelende aan mijn werk, constant op zoek moeten gaan naar voldoende centen.

Ik heb zeer getalenteerde medewerkers, maar ik kan hen geen werkzekerheid bieden. Ik steek veel tijd in het zoeken naar fondsen. Tijd die ik ondertussen niet in mijn eigenlijke werk kan stoppen.’ Vandaar het belang van benefietacties zoals Kom op tegen Kanker of Télévie. ‘Zowat een derde van mijn budget komt van dat soort acties, zonder moet ik mijn labo sluiten.’

OOK GETEST OP MENSEN?

Even terug naar juli vorig jaar toen Sonveaux naar buiten kwam met een wereldpremière. Het resultaat van jaren onderzoek naar de stofwisseling in uitzaaiende kankercellen. ‘Om het eenvoudig te zeggen: we hebben een manier gevonden om kankercellen, die uitzaaien naar andere organen, de zin om te reizen ontnomen. We kunnen met een bestaande molecule, die onder meer gebruikt wordt om Parkinson te bestrijden, uitzaaiingen voorkomen. Kankers die normaal uitzaaien, kunnen we minder agressief maken, waardoor ze makkelijker te behandelen zijn. Het is dus een preventief middel tegen uitzaaiingen.’

‘De kankercellen zeggen op vrijdagavond niet: allez, ga maar naar huis, tot maandag.'

Ondertussen zijn de eerste klinische testen achter de rug. ‘De behandeling blijkt alvast perfect te werken op menselijke kankers bij muizen. We zijn erin geslaagd om uitzaaiende menselijke borstkankercellen te stoppen bij muizen.’ Volgende, logische stap is de klinische test bij kankerpatiënten. ‘Op dit moment schrijven we een protocol om die testen te mogen uitvoeren. Ik hoop dat we binnen drie jaar op mensen kunnen beginnen testen.’

CURIEUZENEUS

Sonveaux is een gedreven onderzoeker. Gedreven door de zin om te weten, te begrijpen en te ontdekken. ‘Ik ben eigenlijk gewoon heel nieuwsgierig.’ Het geeft een kick als eerste iets nieuws te ontdekken, maar hij benadrukt dat onderzoek ook gebaseerd is op samenwerking tussen universiteiten. ‘Mijn  onderzoeksnetwerk is internationaal; het maakt niet uit welke taal je spreekt. De ontdekkingen die in andere labo’s gedaan worden, zijn nuttig voor iedereen. Door op die manier samen te werken, gaan we allemaal sneller vooruit met ons onderzoek.’

ZEVEN DAGEN OP ZEVEN

Nieuwsgierigheid en de drang om te ontdekken zijn belangrijke drijfveren, maar er is nog een motivatie. ‘Het geld dat we krijgen voor ons onderzoek komt meestal van mensen die kanker hebben of van hun familieleden. Er zijn mensen die veel energie steken in acties om geld in te zamelen voor het kankeronderzoek. Het minste wat ik kan doen, is iets te vinden dat hen kan helpen.’ Die gedrevenheid eist zijn tol. ‘De kankercellen zeggen op vrijdagavond niet: allez, ga maar naar huis, tot maandag. Ook in het weekend moeten we er staan.’ Kankeronderzoek was een bewuste keuze. ‘Op mijn achttiende wist ik dat ik onderzoeker wilde worden. Uitein- delijk koos ik voor kankeronderzoek omdat ik daar veel mensen mee kan helpen.’

Toch probeert Sonveaux tijd te vinden om deel te nemen aan het gemeenschapsleven in zijn gemeente, maar een bekende Sterrebekenaar is hij (nog) niet. ‘Mijn buren weten wat ik doe; de andere inwoners waarschijnlijk niet. Ik voel me goed in Sterrebeek. Het is een internationale gemeente met een ziel. Een groene gemeente, met mooie hoekjes en kantjes.’

Info over het werk van Pierre Sonveaux en zijn team vind je op www.uclouvain.be