In Café Baudouin op het Koningin Astridplein in Jette valt de rapper meteen op: een hippe leren jekker om zijn brede schouders, compleet met Starflam-logo en de letters  AK. ‘We hebben vijf jaar op non-actief gestaan tot de AB ons vorig jaar vroeg om nog eens op te treden. Dat de mensen van een zaal met de allures van de Ancienne Belgique dat vroegen, heeft ons geraakt en voor we het wisten waren we weer Starflam.’

De buurt van de Miroir ontlokt heel wat herinneringen. Akro groeide er op. ‘Ik was niet bepaald een brave jongen. Mijn biologische vader heb ik nooit gekend; gelukkig had ik veel aan mijn stiefvader. Toch hing ik vooral rond in de parkjes in de buurt. Het grootste deel van mijn jeugd zat ik op mijn BMX. Voor de rest werd ik van school naar school gestuurd, ik leek wel een probleemkind.’

Toch is het op school dat de jonge Akro zijn eerste stappen in de muziekscène zet. ‘Op het Sint-Pieterscollege in Jette heb ik Lefto (dj en Studio Brussel-presentator) leren kennen. Ik zat in de Franstalige afdeling, hij in de Nederlandstalige. Tijdens de gemeenschappelijke speeltijden klitten we samen met een groepje hiphoppers. We luisterden naar NAS en probeerden zelf ook wat te rappen. We schreven teksten tegen drugs, zonder goed te weten wat drugs zijn.’

'Ik was mijn vader kwijt en tegelijk werd ik er zelf één. Een moeilijk moment.'

In al die jaren is er veel veranderd. ‘Mijn vader overleed in een fietsongeval toen hij 48 was. Dat was een drama. Op hetzelfde moment ontdekte ik dat mijn toenmalige vriendin zwanger was. Ik was mijn vader kwijt en tegelijk werd ik er zelf één. Een moeilijk moment. Je wordt verplicht om rationeler te worden in je daden. Ik kon niet meer hele nachten opblijven of maanden aan een stuk de studio intrekken.’

GEEN LEUGENS

‘Live spelen, is het beste wat er is. Het is écht, je kan niet vals spelen. Het podium is de waarheid. Onze liveoptredens hebben ons groot gemaakt. Op die momenten onderscheiden de echte MC’s zich.’ Bij het begin van Starflam, midden de jaren 90, was hiphop op de radio niet evident. ‘Niemand stond er op dat moment voor open in België. Met Starflam zijn we erin geslaagd om er een geloofwaardig muziekgenre van te maken. We hebben belangrijke boodschappen in onze teksten verwerkt waardoor we playtime op de radio kregen. Op dat vlak hebben we veel te danken aan Studio Brussel.’

Starflam is zowat de enige Waalse muziekgroep die ook in Vlaanderen een stevige achterban heeft. ‘We hadden het geluk dat Vlamingen in die periode voor ons openstonden. Intussen is er veel veranderd. Het Vlaanderen van Steve Stevaert in 2005 is niet het Vlaanderen van Bart De Wever in 2015. De openheid is verdwenen. Er gaat ook minder geld naar bijvoorbeeld muziek en theater. Dat voelen ook wij in de boekingen.’

Voor artiesten is de economische situatie al eens beter geweest. ‘Tegenwoordig verkopen ze laptops zonder cd-lezer!’, zegt Akro. ‘Dank je wel, Apple! We gaan naar een maatschappij waarbij streaming de voornaamste vorm van muziek beluisteren wordt. Wat daarbij wordt vergeten, is dat wij van onze streaminginkomsten nauwelijks een fles water kunnen kopen. Vorige week kreeg ik mijn enveloppe van Spotify (de grootste online muziekstreamingdienst): 29 euro zat er in. Portishead maakte onlangs bekend dat zij van youtube 2.000 euro kregen voor een video met 34 miljoen clicks. Zo kom je nergens natuurlijk.

3, 4, 5 JUL
Couleur Café
Brussel, Tour & Taxis, www.couleurcafe.be