‘Op de middag iets eten in de cafetaria van CC Strombeek?’ Een mail van een collega om de keuken van het CC eens uit te proberen, leidt me op woensdag 27 mei voor een lunch van Wemmel naar Strombeek. Bij het parkeren van de auto valt mijn oog op een heleboel houten latjes, gestapeld voor de ingang van het CC.

Enkele mannen zijn druk in de weer met zagen en timmeren. Maar hier zijn geen renovatiewerken bezig, zo blijkt. Wat ik zie is een pas gemaakte tafel met stoelen errond. Vervaardigd uit ruw hout. Wordt hier een nieuw terras gebouwd? Maar iets verder staat een houten bed, met zachte matras en dons. Hier zit meer achter.

Het Frans collectief boijeot.renauld.turon werkt op deze plek aan een pop-up terras. Of lees: een terras dat plots ontstaat, en later weer verdwijnt. Net als de kunstenaars. Zij bouwen gedurende enkele dagen dag en nacht aan hun houten terras en slapen in zelfgemaakte bedden op het plein. Passanten worden uitgenodigd om te blijven ‘hangen’. Voor een kop koffie of een goeie babbel. Zittend op tafel. Liggend in bed. Het maakt niet uit. Op deze plek kan je de hele zomer terecht. De kunstenaars laten het meubilair achter. Voor de sfeer moet je zelf zorgen.

Komt er een tent over het bed als het regent? Worden matrassen naar binnen en buiten gesleurd naargelang het weer? En hoe…?… ‘Waarom die vragen’, bedenk ik mij. Altijd dat praktische gedoe. ‘Het is gewoon een origineel concept. Moeten we zeker eens voor terug komen.’ Maar nu gaan we nog voor een gezellige babbel aan een ronde tafel in de cafetaria. Vandaag is er een te groot splinter-gevaar. Ik wacht wel op de geschaafde versie.

(klik op de foto boven en daarna op het pijltje, rechts in elke foto)