Beaten Borders heette het laatste album uit 2013. Letterlijk betekent dat: je grenzen verleggen, je buiten de betreden paden begeven. Je zou het kunnen zien als een manifest voor hun muzikale crossover. The Rhythm Junks spelen een jazzy blues met rock en allerlei andere invloeden. Nu duiken ze de studio weer in.

‘Nog steeds en zelfs meer dan vroeger is er die drang om een eigen wereld te creëren, eentje waarin je jezelf kan zijn en die met de jaren steeds persoonlijker wordt. Met elke plaat begin je vanaf nul. De sound die we willen, is broeierig maar zal deze keer meer opgewekt, energieker klinken. It takes a while is de voorlopige titel van de release die begin 2016 gepland staat. We spelen de nieuwe nummers nu al in ons repertoire, dus binnenkort ook in Hoeilaart’.

Duurt het even voor een band die graag experimenteert en veel invloeden combineert om tot een eigen signatuur te komen? ‘Da’s een vraag voor iedereen, niet alleen voor muzikanten, namelijk hoe je omgaat met de veelheid rond je. Persoonlijk denk ik: hoe meer je meemaakt, hoe meer het je verrijkt. En toch kan iemand die in een afgelegen gebied woont en steeds dezelfde toonladders speelt net enorm authentiek zijn, een beetje zoals een diepgewortelde boom.'

‘Het verbaast me waar de groep ons overal al bracht. En de reis zit er lang niet op, we zijn echt nog aan het groeien.’

'Onze wereld vandaag biedt oneindig veel opties. Je moet selecteren. De eigenheid van de Junks zit hem denk ik in het soort songs dat we schrijven, en in de unieke combinatie van drum, bass en mondharmonica. Er bestaan zo weinig andere bands. Ik hoor vaak: hoe kunnen jullie met z’n drieën zo vol klinken? Tegelijkertijd laten we graag voldoende open ruimte in onze muziek, omdat we plaats willen geven aan de fantasie van de luisteraar’.

VEHIKEL

‘Harmonica spelen voelt voor mij heel natuurlijk. Ik wil graag op dezelfde manier zingen. Ik bezit niet meteen een grootse stem – het kleurenpalet dat ik met de mondharmonica besla, zal ik al zingend nooit bereiken. De stem is voornamelijk een vehikel om mijn teksten bij de mensen te krijgen. En… er is nog hoop! Leg de versie van Nothing compares 2 U door jazzzanger Little Jimmy Scott maar eens op. De mooie stem van de jonge Scott hoor je nu op zijn oude dag minder, maar het hoofdaccent ligt voortaan op de timing. Dit is het soort zangers dat mij kan pakken – hij vertelt een verhaal, hij neemt de tijd.’ En inderdaad, het nummer klinkt hartverscheurend mooi.

OPEN BLIK

De bruyn schrijft alle songteksten zelf. ‘Ik doe dat hoe langer, hoe liever. Ik ben niet de man die naar singer-songwriters luisterde, de muziek leek me altijd belangrijker. Op een dag vertelde een vriend me hoe een van onze nummers hem door een zwarte periode had gehaald. Als woorden dat kunnen doen, wil ik er gerust wat meer aandacht aan besteden.’ Of hij een bepaalde levensfilosofie wil doorgeven? ‘Je hoort mensen vaak zeggen: leef elke dag alsof het de laatste is. Ik draai het liever om: elke dag leven alsof het je eerste is, met een open blik, onbeschreven. Toen ik in de ogen van mijn pasgeboren zonen keek, zag ik die blik. Daar schuilt een bepaalde soort van wijsheid in.’

Welke drie platen zou De bruyn far and beyond the stars meesturen aan boord van een onbemand ruimteschip? ‘Er zou zeker een album van Mulatu Astatke bij zijn omwille van de kracht van het versmelten van Ethiopische traditie met jazz, heerlijk trippen. Dan Miles Davis, voor zijn vrijheid. En ja… misschien toch iets van The Rhythm Junks. Weet je wat? Voor de gelegenheid zou ik speciaal een compilatie maken.’
 

ZO • 27 SEP • 14.00
Jazz met Pit: festival!  Dixielandband, Michel Goossens, Who Cat, Filip Verneert en The Rhythm Junks
Verschillende locaties, vertrekpunt: Koloniënpaleis in Tervuren, www.jazzmetpit.be