Onze Strijkwinkel is als sociaal economiebedrijf uniek in Vlaanderen’, vertelt algemeen directeur Michel Renders. ‘We leggen ons enkel toe op het strijken en doen geen andere activiteiten. Klanten brengen hun wasgoed binnen en na twee dagen kunnen ze het ophalen, gestreken en desgewenst geplooid. Ook enkele grote bedrijven laten hun werkkledij bij ons strijken. Twee werknemers voeren retouches uit, zoals knopen aannaaien, kledingstukken inkorten of uitleggen, gordijnen aanpassen. Het gros van onze klanten zijn tweeverdieners die gebruik maken van dienstencheques. We bieden onze diensten aan in het kader van de dienstencheques.’

‘Een aantal restaurants laten hun tafellinnen strijken in de Strijkwinkel omdat wij alles nog manueel doen. ‘We factureren die bedrijven hiervoor, want zij kunnen geen dienstencheques gebruiken. Die commerciële activiteit is een middel om ons sociaal doel te verwezenlijken en wordt in de toekomst belangrijker.’

KANSEN SCHEPPEN

‘De Strijkwinkel telt dertig werknemers. Twee derden heeft een dienstenchequecontract en een derde zijn leefloontrekkers die via het OCMW bij ons worden tewerkgesteld. Buiten de kleermaker en de chauffeur zijn het allemaal vrouwen. Vanaf de start van de Strijkwinkel hebben we ervoor gekozen om de zwaksten op de arbeidsmarkt een kans te geven. Het zijn mensen die al overal hebben geprobeerd en nergens aan de bak komen. Daarom zetten we zwaar in op vorming, opleiding en begeleiding.'

'Tachtig procent van de werknemers die in dienst komt, kent amper Nederlands. Het betreft vrouwen van heel diverse herkomst. Bij ons krijgen ze twee halve dagen per week taalles. Er zijn ook taalcoaches op de werkvloer en andere taalprojecten. We brengen hen arbeidsattitude en sociale vaardigheden bij. Hierdoor ligt de productiviteit laag. Per uur wordt er 34 minuten effectief gewerkt. De overige 26 minuten gaan naar omkadering, opleiding, aandacht voor persoonlijke vragen en problemen. Die sociale doelstelling komt met het nieuwe maatwerkdecreet ernstig in het gedrang’, constateert Renders.

MAATWERKDECREET

‘Tot eind 2015 is de Strijkwinkel nog erkend als sociale werkplaats, nu maatwerkbedrijf genoemd. We hebben beslist om niet in te stappen in de regeling van het nieuwe Vlaamse maatwerkdecreet voor de sociale economie. We tellen voldoende personeelsleden om in aanmerking te komen voor erkenning, maar we vinden de eisen van het nieuwe decreet onhaalbaar.'

'De winstmarges van de Strijkwinkel liggen heel laag. Per dienstencheque houden we amper één euro over. Met het maatwerkdecreet worden de overheadkosten voor ons te zwaar en resten er nauwelijks middelen voor vorming en opleiding. Per 1 januari 2016 stopt de Strijkwinkel als maatwerkbedrijf en gaan twintig van de dertig medewerkers over naar het sociale economiebedrijf Televil, waar ze andere activiteiten zullen uitvoeren.

ZWAKSTEN DE DUPE

De Strijkwinkel gaat verder als dienstenchequebedrijf met zijn strijkactiviteiten. ‘We blijven mikken op de tewerkstelling van leefloontrekkers in samenwerking met de OCMW’s en op kandidaten uit de doelgroep van de VDAB, maar om financieel het hoofd boven water te houden, moet de productiviteit van de werknemers omhoog.'

'Daardoor kunnen we helaas niet langer de zwakste kandidaten op de arbeidsmarkt aantrekken, want we hebben niet meer de middelen voor de intense begeleiding.’ Renders vindt het pijnlijk dat uitgerekend de zwaksten op de arbeidsmarkt hiervan de dupe zijn.

www.strijkdiensten.be