'Ik ben me hier pas echt thuis beginnen voelen toen ik de stap zette om Nederlandse lessen te volgen. Mijn buurman gaf me hiervoor het beslissende duwtje. Hij was een vaderfiguur bij wie ik terechtkon om mijn administratieve documenten in het Nederlands in te vullen. Tot hij op een bepaald moment een Nederlands-Turks woordenboek voor me kocht en zei: Selma, nu is het aan jou. Ik ben hem er nog altijd dankbaar voor.’

TUSSEN TWEE WERELDEN

Dölek woont met haar man en vijf kinderen in Vilvoorde. Overdag helpt ze in een restaurant, ’s avonds is ze een en al toewijding voor haar gezin. ‘Ik wil dat mijn kinderen een warm nest hebben. Daarom zorg ik er elke dag voor dat we samen eten. Ik ben ervan overtuigd dat dit ons samenhoudt, maar ik vind het evenzeer belangrijk dat ze zien dat hun moeder buitenshuis werkt. Het geeft hen het signaal dat je door te werken niet alleen geld verdient maar ook deelneemt aan de samenleving. Dat is de beste manier om je in een nieuw land goed te voelen.'

'Al blijven we ons toch ook altijd een beetje buitenlander voelen, zowel in België als in Turkije. We zijn nu eenmaal het product van twee werelden. Dat wil daarom niet zeggen dat wij niet van beide landen houden. We zijn verlekkerd op asperges met eitjes maar ook op sarma güveç, een hartig Turks gerecht. En niet te vergeten, we zijn fan van de Belgische én de Turkse voetbalploeg.’

VOOR DE TIJD DAT WE HIER ZIJN

De aanslagen in Parijs maken Dölek nog steeds triest. Terrorisme en islam hebben niets met elkaar te maken. ‘Als ik terugdenk aan die verschrikkelijke 13e november, dan doet mijn hart pijn omdat de slachtoffers en mijn godsdienst hiermee onrecht wordt aangedaan. De islam is een geloof dat vrede nastreeft. Hoe kan je in naam van een godsdienst mensen doden?'

'Of je nu dokter of fabrieksarbeider bent, dat maakt niet uit, wat telt is dat je – wat je ook doet – het met overgave doet.’

'Voor mij is het heel eenvoudig. Alle godsdiensten hebben hetzelfde doel: ons tot betere mensen maken. De weg naar dat doel mag dan verschillend zijn, uiteindelijk zijn we allemaal mensen die voor de tijd dat we hier zijn er het beste moeten proberen van te maken. Of we nu varkensvlees of geen varkensvlees eten, dat is niet de essentie. Waar het om gaat is dat we elkaar respecteren en elkaar de vrijheid geven om te zijn wie we zijn.’

POSITIEVE ENERGIE

Dölek houdt van lachende gezichten. Een vriendelijke goedendag, een warme blik of een respectvol gebaar kunnen voldoende zijn om haar gelukkig te voelen. ‘Weet je, eigenlijk vind ik negatieve energie erger dan nucleaire energie. Ik probeer mijn kinderen mee te geven dat je door een aardig woordje, een liefdevolle geste niet alleen de andere maar ook jezelf een goed gevoel kan geven.’

Geeft ze haar kinderen nog andere levenslessen mee? ‘We hebben het geluk dat onze twee oudste kinderen, die in het middelbaar zitten, het goed doen op school. Ik geef hen de raad de studies te doen die ze graag doen, maar dan verwacht ik wel dat ze volledig voor hun keuze gaan. Want of je nu dokter of fabrieksarbeider bent, dat maakt niet uit, wat telt is dat je – wat je ook doet – het met overgave doet.’

mooiste plek in Turkije
Istanbul

lekkernij uit Turkije
Baklava, een Turks gebak

mooiste herinnering
mijn schooltijd in Turkije