We hebben allebei een druk leven. Met hun veeleisende jobs en een opgroeiende dochter van 18 maanden zijn de momen- ten dat ze tot rust kunnen komen eerder zeldzaam. Nochtans hebben ze er allebei nood aan om regelmatig de stekker uit te trekken en hun gedachten de vrije loop te laten tijdens een wandeling op het plateau van Duisburg. ‘Tijdens een reis naar het verre Kaapverdië kwam ik tot de vaststelling dat deze plek mijn echte heimat is. Het was een reis waar zowat alles tegenzat en ik spontaan ging verlangen naar dit stukje natuur, vlakbij thuis. Is het niet paradoxaal dat de schoonheid van mijn geboorteplek pas op meer dan 4.500 km hier vandaan echt tot mij doordrong?’, zegt Katrien.

NET ZOALS IN DE FILM

De Kouterweg heeft iets idyllisch. Je waant je in het decor van een Vlaamse film. Het heuvelend landschap met een kapelletje en een eeuwenoude boom; het is een plaatje dat klopt. Het was dan ook niet toevallig de streek waar de film De Leeuw van Vlaanderen van Hugo Claus werd opgenomen.

‘Voor mij is dit de ideale omgeving om tot rust te komen. Het open landschap staat in schril contrast met vele dichtbebouwde plekken in de streek. Hier zie je geen huizen, maar heuvels en een horizon. Hier hoor je geen artificieel geluid van auto’s, maar het natuurlijke geruis van de wind. Het ideale decor om vrij en onbegrensd te denken. Voor iemand die, zoals ik, vele uren van de dag achter een computerscherm op zoek is naar de best werkende IT-oplossingen zijn die creatieve invallen meer dan welkom. Nochtans is dat niet meteen het opzet van mijn wandelingen. Zou het kunnen dat je door te ontpluggen onbewust een hogere graad van concentratie bereikt en helderder gaat denken? Ik heb er niet meteen een wetenschappelijke verklaring voor, maar ik stel vast dat ik tijdens mijn wandelingen door dit open landschap vaak inspiratie opdoe’, zegt Arun.

EEN GEZONDE ANTIDOSIS

‘Mij geeft zo’n wandeling energie. Ook al ben ik na een lange werkdag moe, de extra zuurstof die ik inadem, werkt als een oppepper. Het gekke is wel dat wij in 2016 deze plek opzoeken omwille van zijn rust. Zo’n vijftig jaren geleden was het hier heel wat minder rustig. Tijdens een wandelroute doorheen het historische Vossem kwam ik erachter dat hier destijds een tramlijn liep. Het was de lijn die Vossem met de suikerfabriek in Tienen verbond om suikerbieten op hun bestemming te krijgen. Vandaag zijn er van dat agrarische verleden haast geen sporen meer terug te vinden. Het lijkt wel of de rust hier altijd heeft geregeerd. Dat rustgevende aspect is bijzonder kostbaar. Ik beschouw het als een antidosis tegen het gejaagde bestaan dat we vandaag met zijn allen leiden. Het is ons natuurlijk medicijn om mentaal en fysisch gezond te blijven’, besluit Katrien.