Geboren en getogen in Sterrebeek, kent Vanlombeek zijn gemeente van binnen en van buiten. Hij heeft ze ook in razendsnel tempo zien veranderen, van een gemeente met een landelijk karakter naar een gebied dat steeds meer verstedelijkt. Of hij heimwee heeft naar de tijd van zijn grootvader die als landbouwer met paard en kar door de straten van Sterrebeek reed? Nee, zijn liefde voor Het Zeen wordt niet ingegeven door nostalgie, wel door het besef dat de natuur ons zo veel te bieden heeft. En dat we dat besef vooral niet mogen kwijtspelen.

EEN PLEK MET EEN VERLEDEN EN EEN TOEKOMST

Het Zeen is gelegen langs de Zeenstraat, een straat die al eeuwenlang langs de Sterre loopt, de beek waaraan de gemeente haar naam te danken heeft. In de middeleeuwen was dit een beemdengebied, een vlak en waterrijk eiland waar de natuur ongestoord haar gang kon gaan. ‘Samen met mijn jeugdvrienden heb ik er onvergetelijke momenten beleefd. Het was ons natuurlijk speelplein. We bouwden er kampen en dammen. Als we zagen hoe we met onze constructies erin slaagden het water te doen stijgen, kon de pret niet op.

In die tijd was De Sterre nog een open beek. Ze werd pas in de jaren 60 dichtgemaakt. Toen zag men dat als een teken van vooruitgang. Vandaag heeft het gemeentebestuur concrete plannen om de Sterre voor een deel opnieuw open te leggen. Tegen 2018 willen we een deel van Het Zeen zoveel mogelijk in zijn oorspronkelijke staat herstellen, weliswaar zonder de moerassen. Het wordt een groene long waar kinderen, jongeren en volwassenen de natuur, en de kracht ervan, opnieuw zullen kunnen ervaren.’

WAT DE NATUUR ONS KAN LEREN

Hoe hartverwarmend de herinneringen van Vanlombeek aan de tijd van het Sterrebeek van toen ook zijn, hij beseft dat elke tijd zijn charme heeft en dat het erop aan komt mee te gaan met je tijd zonder het waardevolle van het verleden overboord te gooien. ‘Mijn grootvader leerde me hoe de kleur van de wolken, de zang van de watervogel of de vlucht van de zwaluwen je kon vertellen welk weer eraan kwam. Ik weet dat we ondertussen gesofisticeerde apparatuur hebben waarmee we het weer kunnen voorspellen, maar ik blijf het bijzonder waardevol vinden dat mijn grootvader mij leerde om naar de natuur te kijken en te beseffen dat de mens geen absolute heer en meester van ons universum is.'

'In onze maakbare wereld durven we wel eens vergeten welke kracht er van de natuur uitgaat. Belangrijk is dat we die kracht erkennen en ze op een positieve manier aanwenden. Dan denk ik aan haar potentieel van duurzame energie, maar ook aan de rust die ze in ons drukke bestaan kan brengen. Het Zeen wordt een plek waar respect voor de natuur zal overheersen, waar kinderen ontdekken hoe spannend zo’n plek in het groen kan zijn, waar mensen kunnen genieten van het prachtige schouwtoneel waarop de natuur ons elk seizoen trakteert.’